Fatma Nur Kaptanoğlu 1993 yılı doğumlu, Türk Dili ve Edebiyatı mezunu bir yazardır. Yazarlık kariyerine 2011 yılında başlayan yazarın ilk öykü kitabı “Kaplumbağaların Ölümü” 2017 yılında yayımlandı. Ardından, 2019’da “Homologlar Evi” yayımlandı. “Homologlar Evi”, yazarın şehir hayatından yakındığı, şehir yaşamına sıkışıp kalan insanların iç dünyalarına inerek günümüz teknolojisini ve üst üste binen apartmanları eleştirdiği, özgün yazım tekniğine sahip bir öykü kitabıdır. Yazarın dilindeki sadelikle birlikte kullandığı bazı yeni yazım teknikleri de okuyucuya mesaj vermeyi amaçlıyor. Ayrıca kitapta, okuduğunuz diğer kitaplardan farklı olarak, Google aratma görselleri, yazarın yıllara göre duygu durumunu gösteren grafikler ve hatta son sayfasında yazarın oluşturduğu Spotify playlist için bir QR kod bulabilirsiniz! Bu yazımda “Homologlar Evi” adlı öykü kitabının yeni yazım teknikleri açısından analizini yapacağım.

ÖYKÜ 1

Kitap bizi “Giardino di Rose Bu Sabah Kalbinin Eskisi Gibi Atmayacağını Öğrendi” adlı başlıkla karşılıyor ve okuyucuyu kendine çekiyor. Öykü bir hastanede geçiyor. Yazar hastaneyi betimlerken hastane duvarlarında asılı tabloları tek tek inceliyor. Duvarda asılı olan resimleri kitaba koyan yazar, resimlerin üstünde tabloları incelediği kısımlar da ekliyor. Devamındaysa yazar, bazı yazıları üstü çizili bir şekilde yazıyor.

“Ağlayan yakınların düşündüğü hiçbir şey yok. Hepsi köşelere dağılmış, tıpkı az önce önünden geçtiği tablodaki gibi, bir kadın bir adamın omzunu tutmuş hıçkırarak ağlıyor. Metanetli olma sırası bu sefer değişmiş.” 

ÖYKÜ 2

“Homologlar Evi” yazarın modern dünyayı eleştirdiği öyküsüdür. Öyküde yazar, bilgisayar başında çalışırken art arda gelen e-postalar ve bildirimlerin sesiyle sokaktaki sesleri birleştiriyor;

“Bildirim sesleri birbirine takılıyor, mahalledeki insanlar bağırıyor, deliriyor, yeni bir çığlık! Ne evin ne de sokağın susuyor. Bilgisayar bildirimlerine telefonun eşlik ediyor. İkisi de bir an önce tası tarağı toplayıp sokağa kaçma telaşında.”

Şehir hayatımızda bizi sürekli dürterek rahatsız eden bildirimler ve sokak gürültülerinin birleşerek bizleri nasıl ürperttiğini net bir şekilde açıklayan yazar, bir cümledeki her bir kelimeyi alt alta yazarak ve arka arkaya gönderilen bildirimleri taklit ederek yüzümüze ürkütücü gerçeği vurur;

“Mahallendeki

İnsanların

Evine

Zorla

Girmeye

Çalışmasıyla

Durmadan

Gelen

Bildirimlerinin

Arasındaki

Fark

Nedir?”

Devamındaysa bizi bir Google aratma görseli beklemektedir. Yazar burada “homolog” kelimesinin anlamını araştırmaktadır; “bir başkasının yerini tam olarak tutan”.

ÖYKÜ 3

Kitapta ilerlerken YouTube ve WhatsApp ekran görüntülerini de geçince “Paralel Evrende Metro Yolculukları” adlı öykü başlamaktadır. Öykü metro istasyonunda geçmektedir. Ölmeyi dileyen depresif bir karakterin zaman algısının değişmesinden ve zamanı geri almak istemesinden bahseder. Karakterin gözü yerdeki “sarı çizgiyi geçmek tehlikeli ve yasaktır” yazısına takılır. Burada bu yazının bir fotoğrafı da vardır. Öykü biterken karakter metroya biner ve yazar, karakterin görüş açısındaki yazıyı olduğu gibi aktarır;

“Dikkat!

Sarı Çizgiyi Geçmek Tehlikeli ve Yasaktır.

Do Not Cross The Yellow Line”

Ve metro kapısı kapanınca karakterin değişen görüş açısını da ekler;

 

“Sarı Çizgiyi                 ve Yasaktır.

   Do N                             Line”

Metro kapısı kapandığından ortadaki yazılar görünmez. Yazar burada bir tür “imgecilik” yapar.

ÖYKÜ 4

Sonraki öykü “Haksızlıklar Listesi”dir. Bu öyküde yazar, bir haksızlıklar listesi yapar. Liste, bir tarafı “onun bana karşı yaptığı haksızlıklar” diğer tarafı ise “benim ona karşı yaptığım haksızlıklar” olmak üzere ikiye ayrılır. Burada yazar tek tek yapılan haksızlıkları sayar;

“-Çok duygusalsın

-Çok takılıyorsun

-Çok düşünüyorsun..”

Yazar, bunun gibi birçok yeni yazım teknikleri kullanmıştır. Daha önce görmediğiniz tarzdaki anlatımıyla kitap, okuyucuya daima yeni stiller sunarak okuyucuyu dinamik tutmakta ve  eğlenceli anlatımıyla kitabı oldukça farklı kılmaktadır. İyi okumalar dilerim.