Etrafımızda yaşanan onca olaya; hayatımızdan geçip giden onca insana rağmen insan, sadece kendini tanımaktan acizdir. Karşımızdakini anlamaya çalışmaya harcadığımız zamanı neden kendimize harcamayız? Birini anlamaya hatta ve hatta konu kazanmaya adarız kendimizi. Peki bu kazanma çabası aslında kendi bencil içgüdülerimizin yarattığı bir mekanizma mıdır? Yoksa kendi benliğimizi bir hiçe saymak mıdır?
 
 
Doğduğumuzdan itibaren bize öğretilen temel öğretiler, aslında bireyi fiziksel yönde koruma ve ayakta tutma eğilimindedir. Hayatımızı devam ettirebilmenin en önemli temel taşlarından biri de ruhsal süreçlerimizdir. Hayatta kalmak adına verilen bu telaş içinde kendi benlik algımızdan uzaklaşırız. Bütün bu zorlu koşullar arasında arkadaşlarımızla vakit geçirmek, güzel bir yemek yemek veya sevgilinizle vakit geçirmek vb. aktiviteler kendimiz adına yaptığımız şeyler değildir aksine tüm bunlar ödül merkezimizin dürtülerinin sonucudur çünkü o merkez kısa süreli bir haz duygusu yaratır. Bu haz duygusu ise asıl problemi erteler. Asıl problem dediğimiz şey ise fark etmeden her insanın bir kimlik bunalımı yaşamasıdır ve bu ruhsal çöküntünün en tehlikelisi karda yürüyüp izini belli etmeyendir.
 
Yaptığımız işlerden keyif alamamaya; gerçekleştirmek istemediğimiz planlar gerçekleşince kısa süreli bir mutluluk yaşayıp tüketime doğru hızla yol almaya ve kendimizi tatmin etmek için bir savaşın içine girmeye başlarız ve bu savaşın çoğunlukla kaybedeni biz oluruz.
 
İşin en basit yanı kendimizi tanımaktan geçer. Basit dediysem küçümsediğimi sanmayın. Vaktimizi, eforumuzu kendimize harcayalım. Sadece kendimiz. Dış etkenlerden (Aile,arkadaşlar,iş, vb..) uzak sadece kendimizi mutlu etmek adına bir çaba içerisine girmeliyiz. Bir yakınınızı tanımlamak size ne kadar kolay geliyorsa aynı kolaylığı kendinizi tanıma adına da göstermelisiniz. Nasıl mı? Diye soracak olursanız ufak adımlar ile başlamak gerek. Ben neyi severim? Çok genel bir soru. Bu soruyu ufak ufak ayrıntılı parçalara bölelim. Diyelim ki, X kişisi ile bir yemeğe çıktınız. O kişi ile vakit geçirmekten gerçekten hoşlanıyorsunuz fakat kısa süreli bir mutluluk yaşıyorsunuz. Eğer çok ciddi bir psikolojik probleminiz yoksa (Bipolar,Major depresyon, vb.) kendinize şunu sorun: “Ben bu tip aktiviteleri gerçekten seviyor muyum? Evde film izlemek bana daha çok mu zevk verir?” vb.
 
Alışmış olduğunuz bir düzeni bozup yeni şeyler keşfedin. Aksiyon filmlerini seviyorsanız daha farklı türden filmleri izlemeyi deneyin. Eğer beğenmezseniz tekrar izlemek zorunda değilsiniz. Bu taktiği bu tip alanlarda uygulayın (Kitap,Sinema, Müzik vb…). Melankolik bir insansanız kendinizi cıvıl cıvıl olmaya zorlamayın kendinizi kabul etmeyi öğrenin fakat kendinizi olduğunuz halinizle de bırakmayıp en iyi versiyonunuza ulaşmak için çabalayın.
 
Size en yakın olan sadece kendinizdir. Ve eğer önceliğiniz kendiniz olursa, etrafınızdaki tüm güzel ışıklar sizi parlatacak ve bu parıltı, başka şeyler için çabalamanız sayesinde olmayacak. Kendi benliğiniz, farkındalığınız ve gücünüz sayesinde olacak. İnsan hem yaptıklarından hem de yapmadıklarından ibarettir. Yarın sabah değil; şimdi, şu an kendinizi seçin ve kendinize iyi bakın.