Bigane yüzlerde figan eder eller
Gözle görülmez karanlığın ışıklarını açın
Parıldamıyor şimdilerde dide-i giryanım
Boş veriyorum boşluklar derinleşiyor
Yıllar uzuyor kapıda ,misafirlerim meyus 
Ey topal zaman!
Varamadın mutluluk eşiğine
Zillet oldum ahaliye
İtiyadım yardımdı insanoğluna
Belki bir çare sevmekti imtihanım
Masum bir sabiyken nasıl bulandım günah çamuruna
Biçimsiz zevahir bedende 
Dikenli vicdan taşıyorum
Aynalardan yansıyorum sizlere 
Bakıyorum habersiz siluetten ,bir deri bir kemik
Tırnaklarım kopuk kopuk 
Kazımaktan da değil üstelik
Bardakta buz buz katmanlarca
Beklemekten de değil üstelik
Döndüm dün köşebaşlarını
Birisinde çocukluğum
Diğerinde gençliğimden hallice 
Şimdi nereye çıkar yokuşlarım
İnişi de var mıdır üstelik
Maatteessüf çıkmaz sokaklardan birisindeyim
Sanki daha dün oldu dünyâ-yi dûn
Hayatımın yarışında mağlubum
Nasıl oluştu bu evre ,dün mü doğdum?
Bir çift göz şiire davetti
Emanetim şiirlerim oldu.
Konu Nazım ,Nilgün ,Özdemir
Mirasları yeislikti 
Bana mevdu.
Meğer denizler geceleri ceset toplarmış
Onlarcası kıyıya vurdu.
Anlaşılmanın kitabını aldım önüme
Çizdim ,yazdım.
Gözlerinizdeki dehlizlerde gördüm umutsuzluğu
İnsan anlamanın matematiği varmış meğer
Çıkar gözetilen.
O halde çıksın bu dünyanın da gözü
Hasbelkader geçiyorum saniyelerin içinden
İçim yılları taşıyor,
Kavramlar boyumu aşıyor
Fakat bir damla taşmıyorum
Resim defterim gökyüzü
Grilere karışsaydı
Olmasaydı denizler ,çiçekler ,kediler
Akıp giderdim hiç bir bardağı dolduramadan
İşte sırf bu yüzden bilmiyorumİyi miyim ,kötü müyüm ,yaşıyor muyum ,ölü müyüm.

(Kendimi şiirlerde aramıyorum,kendi şiirimi yazdım. Dilerim ki bu şiirin hiç bir cümlesinde kendinizi bulmazsınız.Ne kadar da beni anlatıyor demezsiniz. Bir hiçtim bir hiçliği aktardım. Dertsiz bir dertliydim anlam karmaşasının içinden çıkmadım size aktardım.)