Ben bir şiir kadınıyım

Kulağa hoş gelen bütün şarkılar

Benim ellerimle yoğurduğum sözlerden gelir

Gördüğüm ve işittiğim resimler

Benim kalemimle canlanır 

 

Mantıktan yoksun, duyguların var oldugu bir dünya bizimkisi

Kimi zaman ben şiirleri doğururum

Kimi zamanlar ise şiirler beni 

 

Şarmaşıkları bilmem ama sarılıp da aşık olamayanları çok iyi tanırım

Tıpkı kar taneleri gibi hamurları aynıdır

Fakat yolculukları boyunca dokunmazlar birbirlerine

Ve eklerim :

Yeryüzündeki buluşmaları vardır ayak izlerinde. 

Yağmur için aynı şeyi söyleyemem 

Birbirlerine değmeseler bile hissederler hüznü

Bilirler ki, bir insanın göz yaşlarını saklamasına yardım ettiklerini 

 

Eğer tabiat uzatırsa bana elini

Ellerim dallanır ve ulaşır bulutlara

Ayaklarım iner bilinmezliğe, tadar deniz çiçeklerini

Ruhum ise havalanır ve huzuru bulur

Çünkü şair olmak bunu gerektirir.