Oysa Tanrı bir isyankarı sevmez diye düşünürdüm. Affetti mi Tanrı bizi? Yoksa şu kalbimdeki ağırlık Tanrı'nın eseri mi? Konuş benimle Tanrım. Yoksa cevaplamadığın sorular benim cehennemim mi? Sev beni Tanrım! Sevgiye aç yarattığın dünyada sevmeyi öğret bana. Aç kollarını Tanrım, sana geleceğim. Yoksa göğsünde bir isyankara yer yok mu?

Konuş benimle Tanrım! Bilinmezliğin ortasındaki şu beni aydınlat: Tanrı başkaldıranları da affeder mi? Göster yüzünü Tanrım! Göster yüzünü haykıracağım: Benim ruhumda benimle verdiğin savaştan yorulmadın mı? Aç gözlerini Tanrım... Beni görmek için gözlerini açman gerekiyorsa aç! Soğuk mermer üzerinde haykıracağım sana. İsyan etme meşrebini bana veren sendin. Aç gözlerini pişmanlığını seyreceğim.

Binlerce kez ağladım Tanrım, binlerce kez...Duydun mu çığlıklarımı? Karar ver artık Tanrım. Yarattığın bedene acı çektirmekten haz duyuyorsan seyret beni. Geceyi göğe indirdiğinde başlar benim azabım.

Sor bana ey Tanrım! Boşluğun ortasında çırpınmak fiilini anlatayım sana...

Karşımda öylece susma Tanrım. Otur birlikte ağlayalım. Gözyaşların var mı senin de? Göster bana aslolanı. Bilhassa ışıkları kapattığında neden ağırlaşır yüreğimdekiler daha da? Neyin nesi bu acı Tanrım?

Boynumdaki urganını al Tanrım... Bir ölüyü diriltebilsen de zaten ölü birini tekrar öldüremezsin....