“Dün, bugün, yarın hepsi bir bütün. Mekân da öyle... Eninde sonunda yeryüzünün bir parçası içindeyiz” 

[caption id="attachment_45132" align="aligncenter" width="780"] Ali Teoman Germaner[/caption] Hicvetmeyi seven, sadece çalışarak kendini mutlu hisseden, yontu mesleğinden asla emekli olunmayacağını söyleyen çağdaş heykel sanatının öncüllerinden, nam-ı diğer Aloş geçti bu yerküreden. [caption id="attachment_45133" align="aligncenter" width="450"] Semra ve Ali Teoman Germaner[/caption] 1934 yılında İstanbul'da doğan sanatçı, henüz 15 yaşındayken İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'ne  (bugünkü adı ile Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi) girer. Şadi Çalık'ın ağabeyinin arkadaşı olması ile çocukluğundan itibaren tutkusu olan çizim akademik düzeye taşınmış olur. [caption id="attachment_45135" align="aligncenter" width="605"] Aloş, Kuzgun Acar, Zühtü Müridoğlu[/caption] 1949 yılında akademidedir. Hocaları Zühtü Müridoğlu ve Ali Hadi Bara olur. İlerleyen yıllarda hocaları hakkında şu kelimeleri söyleyecektir üstad; "Dikkat çeken özellikleri, hiçbir zaman hocalığı ve bizlerden yaşlı olmalarını bizlere karşı imtiyaz olarak kullanmamalarıydı, daima eşit meslektaşlar gibi ilişkilerimiz vardı. Sanırım bu onların hem tevazularından hem de zekâlarından kaynaklanan bir yaklaşım biçimiydi. Kendi doğrularını kendilerine sakladılar ve öğrencilerinin kendi doğrularını bulmaları için çabaladılar. " 1952 yılında Aliye Berger'le tanışması ve kısa süre yanında çalışması ile gravüre olan ilgisi artar. 1977 yılına ait "Aloşname" isimli desen dizilimi, sonraki yıllarda Ahu Antmen tarafından gravürleri ile birlikte basılı hale gelecektir. [caption id="attachment_45131" align="aligncenter" width="600"] Aloşname "Bir Heykeltraşın Felsefe Taşı" Ahu Antmen[/caption] 1960 yılında Fransa hükümetinin bursuyla, École des Beaux-Arts'da eğitim almaya başlar. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Akademisi'nde 1970 yılında doçent, 1976 yılında da profesör olur. [caption id="attachment_45136" align="aligncenter" width="900"] Zümrüd-ü Anka serisinden, Bronz, 36 x 30 x 47 cm[/caption] Türkiye’de evlere yeterince heykel girdi mi sizce? sorusuna verdiği ders niteliğindeki cevabıyla etkiler bizi. Yeterince hiçbir zaman olmayacak. Çünkü sanat aydın insanın işi. Benim ülkemde de aydın çoğunluğu olduğunu söylemek zor. Oysa sanat bütün dallarıyla insan yaşamında vazgeçilemeyecek bir olgu. Yaşamın ayrılmaz parçası.  [caption id="attachment_45137" align="aligncenter" width="500"] Hares, 57 x 33 x 22 cm, bronz, 1994[/caption] Yontularında Zümrüd-ü anka kuşu, ejderha, yılan figürlerini görürüz. Mitoloji kökenli öğelerden faydalandığını, her kültürün kendine has bir hikayesi olduğunu dile getirir. [caption id="attachment_45139" align="aligncenter" width="492"] Kuş Anıtı, 67x77x13 cm, Ahşap, 2006[/caption] [caption id="attachment_45138" align="aligncenter" width="640"] Aloşname, kağıt üzerine çini mürekkebi, 1975[/caption]   [caption id="attachment_45140" align="aligncenter" width="372"] İsimsiz, Ahşap üzerine bakır kaplama, 48x36x20 cm, 1984[/caption]   Sanat yaşamı boyunca sürekli üretmeyi ilke edinen yontu ustası 21 kişisel sergi, 20 civarında karma sergide yer aldı. Sayısız heykel, desen, baskı üretiminde bulundu. 24 Şubat 2018'de aramızdan ayrıldı.

Bütün eserlerinin toplandığı, Aloş 1957 - 2007 Retrospektif; Zamanların Belleği - Ali Teoman Germaner kitabı bulunmaktadır.

Kaynaklar 1, 2, 3