2014 tarihli gerilim/korku türündeki ilk uzun metrajlı filmleri olan, Goodnight Mommy ile büyük bir çıkış yakalayarak, beğeni toplayan Severin Fiala ve Veronika Franz ikilisinin merakla beklenen yeni filmleri The Lodge ile nihayet karşımızda. Yönetmenlerin aynı zamanda ilk İngilizce filmi olan bu yapımın senaryosunda ikilinin dışında Sergio Casci’nin imzası da bulunuyor. Oyuncu kadrosunda ise Richard Armitage, Alicia Silverstone, Riley Keough, Jaeden Martell ve Lia McHugh yer alıyor. Aidan ve Mia boşanma aşamasında olan bir ailede büyüyen ve bu sürecin tüm olumsuz etkilerini üzerlerinde hisseden iki kardeştir. Nihayetinde babaları Richard, sevgilisi Grace’le evlenmek ve hayatında yeni bir sayfa açmak isteğini karısı Laura’ya söyler. Halihazırda depresyonda olan Laura, bu olayın ardından intihar eder. Aylar sonra babaları, evlenmek üzere olduğu sevgilisi ve çocuklarının kaynaşmaları amacıyla beraber dağ evinde kalacakları bir etkinlik planlar. Babanın gitmek zorunda kalmasıyla çocuklar ve Grace arasındaki ilişki daha da gerilmeye başlar. Fiala ve Franz ilk filmlerinde, büyük bir bölümü, en güvenli mekan olduğunu varsaydığımız evde geçen ebeveynle çocuklar arasında giderek gerilen ve rahatsız edici noktalara varan ilişkiyi anlatmışlardı. İkili, korku türünde ürettikleri işlerle kültleşen Hammer Films şirketinin bünyesinde çektikleri ve Amerika'ya açıldıkları The Lodge’la da aslında benzer temaları kullanmışlar. Önceki filmde sebebini bilmediğimiz estetik ameliyatlar geçirdikten sonra eve gelen anne ile ona yabancılaşmış iki çocuk arasındaki kedi-fare kovalamacası, çocukların acımasızlığı yüzünden giderek gerçek üstü bir hâle vararak şiddetleniyordu. Yapım, korku türünün alt türlerinden ‘ev istilası’nın örneklerinden birine dönüşüyordu. The Lodge’da da benzer şekilde, iki kardeş annelerinin ölümünden sorumlu tuttukları babalarının yeni sevgilisinin üzerinde psikolojik baskı kuruyorlar. Karlar altında mahsur kaldıkları evde, kurdukları çeşitli oyunlarla Grace’in çıldırmasını sağlıyorlar. Çocukken babasının kurduğu intihar tarikatlarında yer aldığı için vicdan azabı duyan ve bununla hesaplaşamayan genç kadının bilinçaltına attığı korkuları bu izole ortamda tekrar su yüzeyine çıkıyor. Bu tarikat mevzusu filmin başından itibaren Grace’in iyi mi kötü mü olduğu konusunda seyirciyi de muallakta bırakmak için kullanılmış. Kuşağının gözde oyuncularından Riley Keough da bu rolde kendine hayran bıraktırıyor. Yönetmenlerin yeni işlerinde, ilk filmlerinin üzerine koyduklarını, olgunlaştıklarını göstermek için çaba harcayarak, karakterlerine ve öyküye derinlik eklemeye çalıştıklarını söylemek mümkün. Belki de kendi ülkelerinden çıkmaları ve farklı bir dilde çalışmaları bunun üzerinde etkili olmuştur. Çıkışlarını yaptıkları ve sektörde tanınmalarını sağlayan Goodnight Mommy filmindeki, seyirciyi kaçırmak pahasına öykünün kimi noktalarını bilerek boşlukta bırakarak merak duygusunu korumayı başarmışlardı. Çocukların yarattığı beklenmedik terörün rahatsız ediciliği de buradan kaynaklanıyordu. Tüm olaylar ise böyle huzursuz öykülerde alıştığımızın aksine tamamen gün ışığı altında geçiyordu. Bu steril biçimle, olayların karanlığı müthiş bir kontrast oluşturuyordu. The Lodge’da ise -korku filmlerinde görmeye alışık olduğumuz- geçmişindeki günahları ve pişmanlıkları olan karakteri odağa almışlar. Bu konunun üzerine kalın kalın çizerken, 108 dakikalık yapım daha da hantallaşmış. Etkileyici ve kısmen çarpıcı olan finale gelene kadar film nefessiz kalıyor. Türün biçimsel özelliklerini yerine getirerek soluk renklerin hakimiyetinde ilerleyen görüntü yönetimi de kimi etkileyici anlarla seyircinin ilgisini ayakta tutmaya çalışıyor. Burada daha geleneksel, alışıldık ve garantici bir yapı kurmuşlar. The Lodge, yönetmenlerin kendi etkileyici tarzlarından ödün verdikleri bir yapım olmasına rağmen türün gereklerini yerine getirebildiği için korku severleri mutlu edebilir.