“Her insan cennete kendi yolundan gitmelidir.”

20. yüzyıl Amerikan edebiyatının başarılı ve özel isimlerinden biri olan Truman Capote, başarısını çok genç yaşlarda yakalamış ve gerek özel hayatı gerek ortaya koyduğu özgün eserleriyle ismini sıkça duyurmayı başarmıştır. Çalışmaları sayesinde adı Avrupa'da da hızla yayılan Truman Capote'un adını duyurmasında katkı sağlayan eserlerine örnek olarak Çimen Türküsü ,Gece ağacı, Tiffany'de kahvaltı, Soğukkanlılıkla gibi başarılı kitaplar verilebilir. Truman Capote'un kitaplarından en sevilen alıntılarını sizler için derledik. Keyifli Okumalar! ''Ben gerek kendimin, gerek benim olacak her şeyin ait olduğu yeri buluncaya dek hiçbir şeye sahip olmak istemiyorum.'' ''Belki de artık arkadaşlığımız, iki kişinin birbirleriyle kelimelerden çok sessizlik içinde konuşabildikleri devreye erişmişti. Gerginliğin, rahatsız edici konuşmaların, arkadaşlığı bir gösteriş yapan, yüzeyde bırakan dramatik dakikaların yerini zaman içinde sevgi dolu bir sessizlik alır.'' ''Onun için bahçeden çiçek topladım .Bir kargayı evcilleştirip adını söylemeyi öğrettim.Gitar çalmasını öğrettim sonra ona.Yalnızca ona bakmak bile gözlerimi yaşartırdı.'' ''Benim ölçeğim insanların bana nasıl davrandıklarıdır.'' ''Hayatta uğradığımız başarısızlıklarda başkalarının etkisi olduğunu düşünmeyi severiz, başarılarımızda payı olanları da sonradan unutmayı yeğleriz. Bu iki tavır, insana özgü, çok yaygın gözlemlenen tavırlardandır.'' ''Unutulması gereken şeyleri anımsamak neye yarar ki? İnsanlar bazı şeyleri de içlerinde saklamalı. Ta içinizde, derindeki kendiniz, işte sizin iyi yanınız budur.'' ''Sorun şu: Gerçek, bir yanılsama mıdır, yoksa yanılsama gerçek midir, yoksa bunlar aslında aynı şey midir ? Bence, doğru olmadığı sürece, başkalarının benim hakkımda söyleyecekleri hiç umurumda değil.'' ''Bence de bu bir düş. Bayan Verena, ama düş kurmayan insanlar terlemeyen insanlar gibidir, içlerinde bir yığın zehir birikir.'' ''Orada yaşarken yapılacak en iyi şey, gökyüzüne bakmaktır. Öylesine bomboş öyle varla yok arası ki. Yalnızca göğün gürüldediği ve her şeyin kaybolduğu bir köy...'' ''Yaralı gözler. İncinmiş, aşağılanmış. Dostoyevski okudun mu? Evet, senin raconun olmadığını tahmin ettim. Ama sen onun insanlarından birisin. Aşağılanmış, incinmiş. Ben de öyle; bunun için kendimi senin yanında güvende hissediyorum.'' ''Zaman zaman hepimiz, birbirimizi yapayalnız bırakırız, nedenini de anlamayız.'' ''Değişmez ve kusursuz olmak, gerçekten yetişkin olmak, bir obje olmaktır. Bir aktar, renkli camlardan pencerelerin içinde bir heykelcik ; tapılacak bir şey. Fakat aslında insanca öksürmek ve hissetmek çok daha iyidir." ''İnsanı en çok üzen de buydu işte, hayat ilerleyişine devam ediyordu. Bir kimse sevgilisini yitirdi mi, her şey duruvermeliydi onun için: sonra yeryüzünde bir insan yok olunca, gene durmalıydı her şey, dünya durmalıydı: ama durmuyordu. Birçok kimsenin sabahları yataktan kalkması gerçek nedeni de buydu: hayatın akışına bir etkileri olacağından değil, kalkmamalarının hiç bir şeyi değiştirmeyeceğini bildiklerinden kalkıyorlardı.''