Trajikomik Bir Hikaye: İtalyan Usulü Evlilik (1964)

Trajikomik Bir Hikaye: İtalyan Usulü Evlilik (1964)
  • 0
    0
    0
    0
  • İtalyan Usulü Evlilik, 1964 yılında Vittorio De Sica tarafından çekilmiş İtalya-Fransa ortak yapımı bir romantik komedi filmidir. Napolili Eduardo De Filippo'nun 1946 yılında yazmış olduğu Filumena Marturano adlı tiyatro oyunundan, Renato Castellani, Tonino Guerra, Leonardo Benvenuti ve Piero De Bernardi senaryolaştırmıştır. Filmin başrollerinde Sophia Loren ve Marcello Mastroianni rol almaktadır. İtalyan Yeni Gerçekçiliğinin öncüsü olan yönetmenin 1960 sonrası dönemde hayata geçirdiği bu proje, "Pembe Gerçekçilik" olarak adlandırılırken komedi üzerinden anlatılan bir trajedinin öyküsüdür de aynı zamanda. Öyle ki filmde, Domenico Soriano (Marcello Mastroianni) bir sahnede başlarına gelen bu tuhaf olayı "Bizimki gibi bir dramın arasında..." olarak adlandırır. 1964 yılının Napoli'sinde başlayan hikaye, zaman zaman 2.Dünya Savaşı dönemine geçişler yapar ve Filumena (Sophio Loren) ve Domenico'nun nasıl tanıştıklarını, 1964'e gelene kadar aralarında neler geçtiğini konu edinir. Filumena ve Domenico, bir karartma gecesinde, bombalama uyarısı verilen bir alarm eşliğinde, bir genelevde tanışırlar. Henüz 17 yaşında olan Filumena (Sophio Loren) ve çapkın iş adamı Domenico arasındaki aşk, bu karşılaşmadan sonra başlar. Filumena kötü şartlar altında yetişmiş, talihsiz olaylar yaşamış ve en sonunda henüz 17'sindeyken geneleve düşmüştür. Domenico ise rahat büyütülmüş, zengin, umursamaz ve şımarık bir ana kuzusudur. Yönetmenin hikayeyi bir trajediden komediye dönüştürerek anlatması, filmi kült bir film haline getirmiştir. Kimi zaman sizi duygusal açıdan etkileyen film aynı anda güldürmeyi de başarır. Filmi diğerlerinden ayıran en önemli olay ise Domenico'nun geçmişle ilgili bazı sırları öğrenmesiyle ortaya çıkar. Filumena'nın üç oğlu olduğunu öğrenen, bunca yıl evinde birlikte yaşadığı ve annesine hizmetçilik yaptırdığı bu kadının bir de üstüne çocuklardan birinin onun olduğunu söylemesi üzerine, Domenico için filmin komedi ve trajedi tarafı başlar. Domenico, bu üç çocuktan hangisinin onun olduğu arayışına girer. Burada bir kadının elindeki gücü ortaya seren hikaye, aynı zamanda Filumena'nın Domenico'dan sessiz sedasız aldığı intikamı gösterir. İtalyan Yeni Gerçekçiliğinin öncüsü olan yönetmen, her ne kadar bu filmi için "Pembe Gerçeklik" kavramı kullanılmış olsa da, arka planda toplumu ve değişen Napoli'yi resmetmeyi ve eleştirmeyi ihmal etmemiştir. Domenico ve Filumena'nın buluştukları bir sahnede arka planda yer alan yeni inşaat alanları, değişen İtalya'yı gözler önüne sermektedir. Filmi izlerken, Marcello Mastroianni ve Sophia Loren arasındaki elektriğin ve oyun paslaşmasının etkisinde kendinizi bulacaksınız. Bu iki oyuncunun ve ortaya çıkarılan bu iki karakterin kavgaları, eminim sinema tarihindeki en iyi güldürü çatışmalarından biridir. Film, sizi uzun bir süre güldürürken finaliyle de yüreğinize dokunmayı başaracaktır. Filmin "En iyi Yabancı Film" ve "En İyi Kadın Oyuncu" Oscar ödülleri adaylıklarının yanı sıra, "En İyi Yabancı Film" dalında Altın Küre ödülü bulunmaktadır. Ayrıca Moskova Uluslararası Film Festivali'nde Sophia Loren "En İyi Kadın Oyuncu" ödülüne layık görülmüştür. Filmin bir sahnesinden bir bölüm: Filumena Domenico'ya çocuklardan birinin onun olduğunu söyler. Filumena, Domenico'yla beraber oldukları bir gecede Domenico'nun ona bıraktığı paranın üzerine o gecenin tarihini not düşmüştür. Filumena yıllardır o gece Domenico'nun ona bıraktığı parayı, yani kolyesinde sakladığı  100 ruleti çıkarır ve tarih yazılı kısmı yırtıp alır. Geri kalanı Domenico'nun yüzüne fırlatır ve şöyle der: "Al gör. İşte bak, çocuklar satın alınamıyor."  Bu sahnede çalan Rodrigo Gitar Konçertosu ise sahnenin etkileyiciliğini doruklara çıkarmayı başarmıştır.  

    Yorumlar (0)

    Bu gönderi için henüz bir yorum yapılmamış.

    Yorum Bırakın

    Yorum yapmak için üye girişi yapmalısınız. Üye girişi yapmak için buraya tıklayınız.