B-Movie hakkında şimdiye kadar birçok açıklama yapıldı ama bu türü tek bir tanımla özetleyebiliriz. Bu tanıma göre B filmi çift gösterimde yer alan ikinci filmdir. Esas filmden önce gösterilen, reklamsız, düşük bütçeli birçok türde çekilen korku, western, bilim kurgu gibi filmleri kapsar. 1920’lerin sonunda ticari bir terim olarak ortaya çıkmış, belli bir zaman sonrasında sinema literatüründe tür olarak adlandırılmaya başlanmıştır.
Eski sinemalarda, şimdi yapılan reklam ve tanıtımların yerine kısa süreli filmler gösterilirdi. İzleyiciyi filme hazırlayan, asıl filmin hoşa daha çok gitmesini sağlayan bu filmler, sinema eleştirmenleri tarafından çok dikkat çekmedi. Bu yüzden yapım şirketlerinin hiçbir maddi beklentisi olmadığı bu filmler daha çok ünlü olmayan oyuncuların, deneyimsiz yönetmenlerin kendilerini geliştirdiği bir platform haline geldi.
Büyük Buhran (1929) sinema endüstrisini de büyük oranda etkiledi. Amerika’da bulunan sinema salonları her geçen gün kapanıyordu. Açık kalmayı başaran sinema salonları pek çok alakasız ödülle (otomobil, tabak takımı vs.) izleyicileri sinema salonlarına çekebilmeye çalışıyordu. Bunlar da istenen etkiyi yaratmayınca salonlar bu kez ücretsiz kadınlar matinesi, tek bilet fiyatına iki bilet gibi kampanyalar başlattı. Durum öyle bir noktaya geldi ki, artık tek bilet fiyatına iki film, çizgi film, haber filmi izlenebiliyordu. Kampanyalar başarılı oldu olmasına ancak bu durum da yapım şirketleri için çok masraflı olmaya başladı. Düşük bütçeli filmler bu noktada devreye girerek sinema endüstrisini o zor durumundan çıkarmayı başardı. Fazladan yapım masrafları ödemek yerine, yapım şirketleri, kaliteli filmler için kiralanan stüdyolar ve işe alınan film ekibini maksimum kapasitede kullanarak tek maliyetle iki film çekmeye başladılar. İzleyiciler ünlü oyuncuların ve kaliteli senaryoların olduğu yüksek bütçeli filmler için sinemaya gelip, kısa sürede çekilmiş, eğlendirici ve tabii ki düşük bütçeli B filmleri de izlemeye başladı.
İki film birden akımı 1940’ların sonuna kadar devam etti. 1948 yılında ise Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi taşları yerinden oynatacak bir karar aldı. Sonucunda büyük yapım şirketlerinin gösterim ağından çekilmek zorunda kaldıkları Paramount Davası, aynı zamanda geleneksel anlamda B filmlerinin de sonunu getirmiş oldu. Ama tabii ki burada bahsedilen yalnızca “iki film birden” uygulamasıydı. 1950’lere gelindiğinde büyük stüdyolar B filmleri çekmeyi bıraktı ve bu tarihten itibaren B filmi terimi yalnızca düşük bütçeli, düşük kaliteli filmler için kullanılmaya başlandı. Günümüzde B-Movie halen düşük bütçeli, çok ünlenmemiş veya henüz hiç keşfedilmemiş oyuncular tarafından sürdürülüyor. B filmi 1940’larda daha çok Western türünde üretilirken günümüze bakıldığında korku türünde daha çok film buluyoruz. Benim B-Movie hakkındaki görüşüm ise değerinin daha çok bilinmesi ve öğrenilmesi gerektiği yönünde. Sinema salonlarındaki çift film kampanyası şu an olsa nasıl olurdu bilemiyorum, reklamlarda olduğu gibi bitsin artık da filme geçelim diye hayıflanır mıydık, yoksa B-movie’miz reklamlardan daha mı keyifli olurdu? Bunu belki cevaplayamayacağız ama biz sinemaseverlerin B-movie ile karşılaşması kaçınılmaz olacakmış gibi duruyor.
Eski sinemalarda, şimdi yapılan reklam ve tanıtımların yerine kısa süreli filmler gösterilirdi. İzleyiciyi filme hazırlayan, asıl filmin hoşa daha çok gitmesini sağlayan bu filmler, sinema eleştirmenleri tarafından çok dikkat çekmedi. Bu yüzden yapım şirketlerinin hiçbir maddi beklentisi olmadığı bu filmler daha çok ünlü olmayan oyuncuların, deneyimsiz yönetmenlerin kendilerini geliştirdiği bir platform haline geldi.
Büyük Buhran (1929) sinema endüstrisini de büyük oranda etkiledi. Amerika’da bulunan sinema salonları her geçen gün kapanıyordu. Açık kalmayı başaran sinema salonları pek çok alakasız ödülle (otomobil, tabak takımı vs.) izleyicileri sinema salonlarına çekebilmeye çalışıyordu. Bunlar da istenen etkiyi yaratmayınca salonlar bu kez ücretsiz kadınlar matinesi, tek bilet fiyatına iki bilet gibi kampanyalar başlattı. Durum öyle bir noktaya geldi ki, artık tek bilet fiyatına iki film, çizgi film, haber filmi izlenebiliyordu. Kampanyalar başarılı oldu olmasına ancak bu durum da yapım şirketleri için çok masraflı olmaya başladı. Düşük bütçeli filmler bu noktada devreye girerek sinema endüstrisini o zor durumundan çıkarmayı başardı. Fazladan yapım masrafları ödemek yerine, yapım şirketleri, kaliteli filmler için kiralanan stüdyolar ve işe alınan film ekibini maksimum kapasitede kullanarak tek maliyetle iki film çekmeye başladılar. İzleyiciler ünlü oyuncuların ve kaliteli senaryoların olduğu yüksek bütçeli filmler için sinemaya gelip, kısa sürede çekilmiş, eğlendirici ve tabii ki düşük bütçeli B filmleri de izlemeye başladı.
İki film birden akımı 1940’ların sonuna kadar devam etti. 1948 yılında ise Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi taşları yerinden oynatacak bir karar aldı. Sonucunda büyük yapım şirketlerinin gösterim ağından çekilmek zorunda kaldıkları Paramount Davası, aynı zamanda geleneksel anlamda B filmlerinin de sonunu getirmiş oldu. Ama tabii ki burada bahsedilen yalnızca “iki film birden” uygulamasıydı. 1950’lere gelindiğinde büyük stüdyolar B filmleri çekmeyi bıraktı ve bu tarihten itibaren B filmi terimi yalnızca düşük bütçeli, düşük kaliteli filmler için kullanılmaya başlandı. Günümüzde B-Movie halen düşük bütçeli, çok ünlenmemiş veya henüz hiç keşfedilmemiş oyuncular tarafından sürdürülüyor. B filmi 1940’larda daha çok Western türünde üretilirken günümüze bakıldığında korku türünde daha çok film buluyoruz. Benim B-Movie hakkındaki görüşüm ise değerinin daha çok bilinmesi ve öğrenilmesi gerektiği yönünde. Sinema salonlarındaki çift film kampanyası şu an olsa nasıl olurdu bilemiyorum, reklamlarda olduğu gibi bitsin artık da filme geçelim diye hayıflanır mıydık, yoksa B-movie’miz reklamlardan daha mı keyifli olurdu? Bunu belki cevaplayamayacağız ama biz sinemaseverlerin B-movie ile karşılaşması kaçınılmaz olacakmış gibi duruyor.
Yorum Bırakın