Artık 2010'lu yılları geride bırakmaya çok az bir süre kalmışken son 10 yılda çıkmış olan ve hepimizin gönlünde taht kurduğunu düşündüğümüz, Indie Rock'tan Alternatif Rock'a ve Elektronik Rock'tan Pop Rock'a uzanan geniş bir skala içerisindeki en iyi 10 albümü sizler için derlemek istedik. Listeye geçmeden önce belirtmekte fayda var; bu albümleri seçerken müzik sektörünü yönlendiren Loudwire, Billboard gibi sitelerden bilgi topladığımız gibi o sitelerde adı geçmeyen ama bizce bu listede bulunması gereken albümleri de ekledik. Şimdiden hepinize iyi okumalar diliyoruz!
Tame Impala'nın 3. stüdyo albümü olan Currents, yukarıda belirtmiş olduğumuz geniş skalayı yansıtan en iyi örneklerden olduğu için onunla başlamak doğru olur diye düşündük. Bu albüm global basında da Kevin Parker'ın resmen tek başına aranjörlüğünü, yapımcılığını, söz yazarlığını ve tabii ki son olarak da vokalini en üst düzeye çıkardığı albüm olarak nitelendiriliyor. Spotify'da neredeyse 428 milyon dinlenmeyle başı çeken "The Less I Know Better" dance-pop ve funk tınılarını, şarkının sonlarına doğru size beyninizdeki kıvrımların hareket ettiğini düşündürecek olan "Let It Happen" disco-rock melodilerini, "Wish I could turn you back into a stranger / 'Cause if I was never in your life, you wouldn't have to change this" sözleriyle hem size aşk acısı çektirecek olan hem de sizi tamamen kendinizi sorgulamaya itecek "Eventually" ise psychedelic-rock'ı en güzel yansıtan parçalardan bazıları diyebiliriz. Sanatçının 2020'de çıkarmaya hazırlandığı ve önden "It Might Be Time" ve "Posthumous Forgiveness" parçalarını yayınladığı "The Slow Rush" isimli albüm ise şimdiden önümüzdeki 10 yılın en iyi albümleri içine girecek gibi gözüküyor.
Bu fikrimizi belirttikten sonra, Posthumous Forgiveness'i buraya bırakıyor ve kararı size bırakıyoruz:
Grubun solisti Matt Bellamy'ın altıncı stüdyo albümleri olan The 2nd Law hakkında yapmış olduğu "isyankar bir dubstep ve yüz eritici 'metal flamenco cowboy psychedelia' ile çevrili 'christian gangsta rap jazz' yolculuğu" -evet, tamamen çevrilmesi neredeyse imkansız bir tanım- yorumu, bizim de en başta dikkat çekmiş olduğumuz tarz çeşitliliğine parmak basmış ya da basmaya çalışmış diyebiliriz, her ne kadar anlaması biraz zor olsa da. Dehşet verici derecede güzel riff'leriyle ve ürkütücü müzikal melodileriyle akıllarımıza kazınan "Supremacy", albüm kapağındaki renkliliği ve dağılmayı size her şeyiyle tam olarak yaşatacak olan ve Bellamy'nin deyimiyle isyankar dubstep'i dinleyeceğiniz "Madness", son bir örnek olarak da girişteki melodisini herkesin en az bir kere bir yerlerde duyduğuna emin olduğumuz ve "Ooo 1, 2, 3, 4 fire's in your eyes / And this chaos, it defies imagination" nakaratıyla şarkıdaki kaotikliği yansıtan "Panic Station" gibi Muse'un efsaneleşmiş parçalarını içeren bu güzel albümden Madness'ın kendi gibi ilginç klibini buraya bırakıyoruz. İyi seyirler!
Genel olarak akustik bir sound'u olan ve yaylı enstrümanları içeren bir albüm diyebileceğimiz, Radiohead'in 9. stüdyo albümü olan bu albüm; daha parça özeline inmeden kapağıyla bile dikkatleri çekmeyi başarıyor. Thom Yorke'un ve Stanley Downwood'un ortak çalışması olan, kanvasa sıçratıldıktan sonra çeşitli hava değişimleri sonucu bu hale gelen boyaların oluşturduğu görüntüyü albüm kapağı yapmak zaten ancak Radiohead'e yakışır bir hareket olurdu. Progresif rock kategorisine dahil edebileceğimiz A Moon Shaped Pool, "Burn the Witch" ve "Daydreaming" gibi deneysel teknikler içeren parçaları bulundurmasının yanı sıra; daha önce Radiohed'in stüdyo albümlerinde yer almayan ve ikonikleşmiş "I'm not living, I'm just killing time" sözleriyle bildiğimiz "True Love Waits"i de içinde barındırmasıyla yine dinleyicilerinin gönlünde taht kuran bir albüm oldu diyebiliriz. Albümün, bir tekerleme olması nedeniyle en uzun isimli parçası unvanını alan ve sözlerindeki anlam kapalılığı itibariyle en gizemli parçası olarak nitelendirebileceğimiz "Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief"i buraya bırakıyor ve iyi dinlemeler diliyoruz!
Çıktığı yıl albüm kapağındaki deseni neredeyse her yerde gördüğümüz, hatta birçok kişinin dövme olarak bile yaptırdığı ve grubun tanınırlığını zirve noktasına ulaştırmış bir albüm olan AM; kaynak aldığımız internet sitelerinde olmayan ama bizce listede olmayı hak eden albümlerden biriydi. Zamanında BRIT Yılın En İyi Albümü ve NME En İyi Albüm Ödülü gibi prestijli ödülleri toplamış olan bu albümde hem "Fireside", "I Wanna Be Yours" gibi slow ama kulaklarınızdan akıp giden melodilere sahip olan hem de "Arabella" ve "I Want It All" gibi sizi bir anda ayağa kaldırıp dans etmeye başlatacak türden şarkılar bulunuyor. AM için şunu söylemek yanlış olmaz; çoğu albümde birçok şarkı bulunsa da içinde en fazla 3-4 tane çok sevdiğiniz şarkı olur, fakat bu öyle bir albüm ki bir kere baştan sona dinlendiğiniz an, her parça sizin "en sevdiğiniz" şarkı oluyor sanki. Grubun indie rock'ta kendilerini en üst seviyeye çıkardıkları bu albümünde yüzlerce kez duyduğumuz ve dinlediğimiz şarkılarından olan ve aynı zamanda da albümün giriş parçası olarak karşımıza çıkan Do I Wanna Know'un izlerken sizi hipnotize edecek olan klibini buraya bırakıyor ve bizim kadar keyif almanızı umuyoruz.
Amerikalı rock grubu olan Imagine Dragons'ın göz bebeği, ilk stüdyo albümleri olan Night Visions'ı listeye koymadan geçemezdik. Elektro-pop ve pop-rock ağırlıklı olan bu albüm, grubun herkes tarafından tanınmasını sağlamış olan "Radioactive" ve "Demons" parçalarını içermesinin yanı sıra "Amsterdam", "Bleeding Out" gibi geri planda kalmış ama öne çıkan şarkılardan hiç de eksiği olmayan parçaları da bulunduruyor. Imagine Dragons'ın müzikal anlamda şöyle bir özelliği olduğunu düşünüyoruz ki; özellikle kulaklıkla dinlediğinizde şarkıların melodileri size bir kulağınızdan diğerine akıyormuş gibi hissettiriyor. Billboard'un hazırlamış olduğu "Best Rock Albums of the Decade" listesinde üçüncü sırada olan Night Visions, yine 2014 yılında Billboard'un En İyi Rock Albümü Ödülü'nü de almıştı. Sahnedeki enerjileriyle konserlerinde seyirciye dinlenme imkanı asla vermeyen grubumuzun Radioactive performasını buraya bırakıyor ve keyifle izlemenizi diliyoruz.
Imagine Dragons'dakine benzer bir durum olarak, I Love You da The Neighbourhood'un ilk stüdyo albümü ve bu albümde yine grubun bilinirliğine yol açmış olan "Sweather Weather" şarkısı da bulunuyor. Grubumuz albümü çıkarmadan önce yayınladıkları "I'm Sorry..." ve "Female Robbery" gibi EP'lerle albümde bulunacak şarkıları önden bizimle tanıştırmış olsa da, asıl olarak 2013 yılında parçaları bir albümde birleştirerek bizlerle buluşturmuştu. Sweather Weather dışında yine ön planda olan şarkılardan biri olan ve "When I wake up I'm afraid, somebody else might take my place" sözleriyle bildiğimiz "Afraid" de bu albümde bulunuyor. Elektronik müzik tınıları taşıyan bir alternatif rock albümü diyebileceğimiz I Love You, özellikle grubun ilk albümü olarak değerlendirildiğinde, The Neighbourhood'un başarısını gözler önüne seriyor.
Gerektiği kadar ön planda olmadığını düşündüğümüz bir parça olan "W.D.Y.W.F.M?"in canlı performansını buraya bırakıyoruz.
Alternatif rock olmasının yanında pop-rap, elektro-pop gibi çeşitli alt türleri de bulunduran Blurryface; aynı zamanda Billboard En İyi Rock Albümü Ödülü'nü ve en önemlisi 2017'de En İyi Pop İkilisi/Grubu Performansı kategorisinde "Stressed Out" parçası ile Grammy Ödülü'nü kazanmış bir albüm. Bu ikiliye Grammy Ödülü'nü kazandıran ve hala Spotify'daki en çok dinlenen şarkıları olan "Stressed Out", hikayesi itibariyle çocukluktaki özgürlükten yetişkinlikteki stresli zamanlara geçmiş olmanın yaşattığı duyguları anlatıyor. Aslında şarkıda sıkça geçen "Need to make money" nidalarıyla bu duyguları yeterince özetlemişler diyebiliriz. Stressed Out dışında albümde kendini öne çıkaran ve yine herkesin en az bir kere duyduğunu düşündüğümüz bir diğer parça ise "Ride". Diğer şarkıdaki gibi hüzünlü bir atmosferin aksine bu şarkıda mutluluğu yakalamış olduklarını ve elde tutmaya çalıştıklarını anlatıyorlar: "I just wanna stay in the sun where I find / I know it's hard sometimes". Grubun diğer şarkılarında da olduğu gibi baterilere sıkça dikkatinizin kayacağı muhteşem "Ride" performansını buraya bırakıyor ve sizi parçanın etkileyiciliği ile baş başa bırakıyoruz.
Nirvana'nın bateristi olarak tandığımız, 1995 yılından bu yana ise Foo Fighters'ın hem gitaristi hem solisti olan Dave Grohl; bu albümden "en ağır" albümleri olarak bahsediyor. Ağır demesinin dışında bizce daha önemli olan bir durum var ki; Wasting Light'ın özellikle yapım aşamasında Dave Grohl, Nirvana'nın efsanevi albümü Nevermind'ın prodüktörü Butch Vig ile çalışmış ve yine Nirvana'nın basçısı olarak tanıdığımız Krist Novoselic'ten fikirler almış. Bu noktada söylebiliriz ki, Grohl bu albüm için kendi konfor alanına geri dönmeye çalışmış. Dave Grohl'un her yerde Kurt Cobain'in olaylı intiharı sonrası çok zor toparlandığını söylediğini düşünecek olursak, böyle bir geriye dönme isteği olması çok da ilginç gelmemeli. Grubun 7. stüdyo albümü olan ve gerçekten alternatif rock'ı hissedebileceğiniz Wasting Light'ın en öne çıkan parçası olan "Walk" ise yazının devamında sizleri bekliyor.
Twenty One Pilots gibi ödül alamamış olsa da 2014 yılında Grammy'de bu albümle En İyi Rock Albümü ve yine albümde bulunan "My God Is The Sun" parçasıyla En İyi Rock Performansı dalında aday gösterilen Queens of the Stone Age; 1996 yılından bu yana alternatif rock/alternatif metal türlerinde adından sıkça bahsettiren bir grup diyebiliriz. "...Like Clockwork" yapılış süreci itibariyle bir geri dönüş albümü; çünkü grubun solisti Josh Homme, 6. stüdyo albümleri olan bu albümden önce dizindeki sorundan dolayı girdiği bir ameliyattaki komplikasyonlar sonucu ölüyor. Evet, yanlış duymadınız... Kendisi hakkında öldü söylentileri hemen her yere yayıldıktan sonra doktorların son çabasıyla hayata geri döndürülüyor ve böylesine büyük ve travmatik olaylardan sonra yaptığı albüm ise ...Like Clockwork oluyor. Bu olaylardan sonra hayata adapte olmakta zorlanan Homme, tüm bunlarla başa çıkabilme gücünü bu albümü yapmakta bulmuş diyebiliriz. Bu üzücü hikayeden sonra, aralardaki "Ooh la" nidalarını Alex Turner'ın seslendirdiği ve dinlerken vokalde David Bowie tınıları alacağınız "If I Had A Tail" parçasını bırakıyor ve keyifli dinlemeler diliyoruz!
Son olarak, özellikle 1970-1990 yılları arası yaptığı müzikle ve imajıyla herkesin olumlu/olumsuz eleştirilerini toplayan ve 2016 yılında kaybettiğimiz David Bowie'nin 25. ve son stüdyo albümü Black Star'dan bahsedeceğiz. Şarkılara geçmeden önce albümün çıkış tarihine değinmek istiyoruz; zaten son stüdyo albümü olması yeterince bize hüzün vermiyormuş gibi bir de bu albümün Bowie'nin 69. ve son yaş gününde çıkması, albümü daha da anlamlı kılıyor. Son yaş günü dedik, çünkü albümün yayınlanma tarihi olan 8 Ocak'tan tam iki gün sonra David Bowie hayata gözlerini yumdu. Evet, sanıyoruz ki bu kadar üzücü bilgi yeterli... En başta şunu belirtmek gerekir ki, sanki Bowie'nin içine doğmuşçasına şarkılarda hep bir ölüm teması olduğunu görüyoruz. 7 şarkıdan oluşan Black Star'ın albümle aynı adı taşıyan parçasında bile "Something happened on the day he died / Spirit rose a metre then stepped aside / Somebody else took his place, and bravely cried / I'm a black star" sözleri bunu açıklar nitelikte. Charles Bukowski'nin Bluebird şiirine atıfta bulunduğu "Lazarus" parçasında ise "You know, I'll be free / Just like that bluebird" sözleriyle akıllarımıza kazınır nitelikte. Çoğu rock albümünde rastlamadığımız bir şekilde bu albümde sıkça Donny Mccaslin'in çaldığı saksafonu duyuyoruz ve saksafonun bu denli baskın olması bize albümü caz müzik kapsamında da değerlendirme olanağı tanıyor. Klip süresince David Bowie'nin resmen bize ölümü kabullendiğini hissettiren "Black Star"ı buraya bırakıyor ve yazımızı keyifle okumuş olmanızı umuyoruz.
Kaynaklar:
https://pitchfork.com/reviews/albums/17281-the-2nd-law/
https://loudwire.com/best-rock-albums-decade-2010-2019/
https://www.billboard.com/charts/decade-end/top-rock-albums
https://pitchfork.com/reviews/albums/20578-currents/
https://www.grammy.com/grammys/artists/queens-stone-age
- Tame Impala - Currents (2016)
Tame Impala'nın 3. stüdyo albümü olan Currents, yukarıda belirtmiş olduğumuz geniş skalayı yansıtan en iyi örneklerden olduğu için onunla başlamak doğru olur diye düşündük. Bu albüm global basında da Kevin Parker'ın resmen tek başına aranjörlüğünü, yapımcılığını, söz yazarlığını ve tabii ki son olarak da vokalini en üst düzeye çıkardığı albüm olarak nitelendiriliyor. Spotify'da neredeyse 428 milyon dinlenmeyle başı çeken "The Less I Know Better" dance-pop ve funk tınılarını, şarkının sonlarına doğru size beyninizdeki kıvrımların hareket ettiğini düşündürecek olan "Let It Happen" disco-rock melodilerini, "Wish I could turn you back into a stranger / 'Cause if I was never in your life, you wouldn't have to change this" sözleriyle hem size aşk acısı çektirecek olan hem de sizi tamamen kendinizi sorgulamaya itecek "Eventually" ise psychedelic-rock'ı en güzel yansıtan parçalardan bazıları diyebiliriz. Sanatçının 2020'de çıkarmaya hazırlandığı ve önden "It Might Be Time" ve "Posthumous Forgiveness" parçalarını yayınladığı "The Slow Rush" isimli albüm ise şimdiden önümüzdeki 10 yılın en iyi albümleri içine girecek gibi gözüküyor.
Bu fikrimizi belirttikten sonra, Posthumous Forgiveness'i buraya bırakıyor ve kararı size bırakıyoruz:
- Muse - The 2nd Law (2012)
Grubun solisti Matt Bellamy'ın altıncı stüdyo albümleri olan The 2nd Law hakkında yapmış olduğu "isyankar bir dubstep ve yüz eritici 'metal flamenco cowboy psychedelia' ile çevrili 'christian gangsta rap jazz' yolculuğu" -evet, tamamen çevrilmesi neredeyse imkansız bir tanım- yorumu, bizim de en başta dikkat çekmiş olduğumuz tarz çeşitliliğine parmak basmış ya da basmaya çalışmış diyebiliriz, her ne kadar anlaması biraz zor olsa da. Dehşet verici derecede güzel riff'leriyle ve ürkütücü müzikal melodileriyle akıllarımıza kazınan "Supremacy", albüm kapağındaki renkliliği ve dağılmayı size her şeyiyle tam olarak yaşatacak olan ve Bellamy'nin deyimiyle isyankar dubstep'i dinleyeceğiniz "Madness", son bir örnek olarak da girişteki melodisini herkesin en az bir kere bir yerlerde duyduğuna emin olduğumuz ve "Ooo 1, 2, 3, 4 fire's in your eyes / And this chaos, it defies imagination" nakaratıyla şarkıdaki kaotikliği yansıtan "Panic Station" gibi Muse'un efsaneleşmiş parçalarını içeren bu güzel albümden Madness'ın kendi gibi ilginç klibini buraya bırakıyoruz. İyi seyirler!
- Radiohead - A Moon Shaped Pool (2016)
Genel olarak akustik bir sound'u olan ve yaylı enstrümanları içeren bir albüm diyebileceğimiz, Radiohead'in 9. stüdyo albümü olan bu albüm; daha parça özeline inmeden kapağıyla bile dikkatleri çekmeyi başarıyor. Thom Yorke'un ve Stanley Downwood'un ortak çalışması olan, kanvasa sıçratıldıktan sonra çeşitli hava değişimleri sonucu bu hale gelen boyaların oluşturduğu görüntüyü albüm kapağı yapmak zaten ancak Radiohead'e yakışır bir hareket olurdu. Progresif rock kategorisine dahil edebileceğimiz A Moon Shaped Pool, "Burn the Witch" ve "Daydreaming" gibi deneysel teknikler içeren parçaları bulundurmasının yanı sıra; daha önce Radiohed'in stüdyo albümlerinde yer almayan ve ikonikleşmiş "I'm not living, I'm just killing time" sözleriyle bildiğimiz "True Love Waits"i de içinde barındırmasıyla yine dinleyicilerinin gönlünde taht kuran bir albüm oldu diyebiliriz. Albümün, bir tekerleme olması nedeniyle en uzun isimli parçası unvanını alan ve sözlerindeki anlam kapalılığı itibariyle en gizemli parçası olarak nitelendirebileceğimiz "Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief"i buraya bırakıyor ve iyi dinlemeler diliyoruz!
- Arctic Monkeys - AM (2013)
Çıktığı yıl albüm kapağındaki deseni neredeyse her yerde gördüğümüz, hatta birçok kişinin dövme olarak bile yaptırdığı ve grubun tanınırlığını zirve noktasına ulaştırmış bir albüm olan AM; kaynak aldığımız internet sitelerinde olmayan ama bizce listede olmayı hak eden albümlerden biriydi. Zamanında BRIT Yılın En İyi Albümü ve NME En İyi Albüm Ödülü gibi prestijli ödülleri toplamış olan bu albümde hem "Fireside", "I Wanna Be Yours" gibi slow ama kulaklarınızdan akıp giden melodilere sahip olan hem de "Arabella" ve "I Want It All" gibi sizi bir anda ayağa kaldırıp dans etmeye başlatacak türden şarkılar bulunuyor. AM için şunu söylemek yanlış olmaz; çoğu albümde birçok şarkı bulunsa da içinde en fazla 3-4 tane çok sevdiğiniz şarkı olur, fakat bu öyle bir albüm ki bir kere baştan sona dinlendiğiniz an, her parça sizin "en sevdiğiniz" şarkı oluyor sanki. Grubun indie rock'ta kendilerini en üst seviyeye çıkardıkları bu albümünde yüzlerce kez duyduğumuz ve dinlediğimiz şarkılarından olan ve aynı zamanda da albümün giriş parçası olarak karşımıza çıkan Do I Wanna Know'un izlerken sizi hipnotize edecek olan klibini buraya bırakıyor ve bizim kadar keyif almanızı umuyoruz.
- Imagine Dragons - Night Visions (2012)
Amerikalı rock grubu olan Imagine Dragons'ın göz bebeği, ilk stüdyo albümleri olan Night Visions'ı listeye koymadan geçemezdik. Elektro-pop ve pop-rock ağırlıklı olan bu albüm, grubun herkes tarafından tanınmasını sağlamış olan "Radioactive" ve "Demons" parçalarını içermesinin yanı sıra "Amsterdam", "Bleeding Out" gibi geri planda kalmış ama öne çıkan şarkılardan hiç de eksiği olmayan parçaları da bulunduruyor. Imagine Dragons'ın müzikal anlamda şöyle bir özelliği olduğunu düşünüyoruz ki; özellikle kulaklıkla dinlediğinizde şarkıların melodileri size bir kulağınızdan diğerine akıyormuş gibi hissettiriyor. Billboard'un hazırlamış olduğu "Best Rock Albums of the Decade" listesinde üçüncü sırada olan Night Visions, yine 2014 yılında Billboard'un En İyi Rock Albümü Ödülü'nü de almıştı. Sahnedeki enerjileriyle konserlerinde seyirciye dinlenme imkanı asla vermeyen grubumuzun Radioactive performasını buraya bırakıyor ve keyifle izlemenizi diliyoruz.
- The Neighborhood - I Love You (2013)
Imagine Dragons'dakine benzer bir durum olarak, I Love You da The Neighbourhood'un ilk stüdyo albümü ve bu albümde yine grubun bilinirliğine yol açmış olan "Sweather Weather" şarkısı da bulunuyor. Grubumuz albümü çıkarmadan önce yayınladıkları "I'm Sorry..." ve "Female Robbery" gibi EP'lerle albümde bulunacak şarkıları önden bizimle tanıştırmış olsa da, asıl olarak 2013 yılında parçaları bir albümde birleştirerek bizlerle buluşturmuştu. Sweather Weather dışında yine ön planda olan şarkılardan biri olan ve "When I wake up I'm afraid, somebody else might take my place" sözleriyle bildiğimiz "Afraid" de bu albümde bulunuyor. Elektronik müzik tınıları taşıyan bir alternatif rock albümü diyebileceğimiz I Love You, özellikle grubun ilk albümü olarak değerlendirildiğinde, The Neighbourhood'un başarısını gözler önüne seriyor.
Gerektiği kadar ön planda olmadığını düşündüğümüz bir parça olan "W.D.Y.W.F.M?"in canlı performansını buraya bırakıyoruz.
- twenty one pilots - Blurryface (2015)
Alternatif rock olmasının yanında pop-rap, elektro-pop gibi çeşitli alt türleri de bulunduran Blurryface; aynı zamanda Billboard En İyi Rock Albümü Ödülü'nü ve en önemlisi 2017'de En İyi Pop İkilisi/Grubu Performansı kategorisinde "Stressed Out" parçası ile Grammy Ödülü'nü kazanmış bir albüm. Bu ikiliye Grammy Ödülü'nü kazandıran ve hala Spotify'daki en çok dinlenen şarkıları olan "Stressed Out", hikayesi itibariyle çocukluktaki özgürlükten yetişkinlikteki stresli zamanlara geçmiş olmanın yaşattığı duyguları anlatıyor. Aslında şarkıda sıkça geçen "Need to make money" nidalarıyla bu duyguları yeterince özetlemişler diyebiliriz. Stressed Out dışında albümde kendini öne çıkaran ve yine herkesin en az bir kere duyduğunu düşündüğümüz bir diğer parça ise "Ride". Diğer şarkıdaki gibi hüzünlü bir atmosferin aksine bu şarkıda mutluluğu yakalamış olduklarını ve elde tutmaya çalıştıklarını anlatıyorlar: "I just wanna stay in the sun where I find / I know it's hard sometimes". Grubun diğer şarkılarında da olduğu gibi baterilere sıkça dikkatinizin kayacağı muhteşem "Ride" performansını buraya bırakıyor ve sizi parçanın etkileyiciliği ile baş başa bırakıyoruz.
- Foo Fighters - Wasting Light (2011)
Nirvana'nın bateristi olarak tandığımız, 1995 yılından bu yana ise Foo Fighters'ın hem gitaristi hem solisti olan Dave Grohl; bu albümden "en ağır" albümleri olarak bahsediyor. Ağır demesinin dışında bizce daha önemli olan bir durum var ki; Wasting Light'ın özellikle yapım aşamasında Dave Grohl, Nirvana'nın efsanevi albümü Nevermind'ın prodüktörü Butch Vig ile çalışmış ve yine Nirvana'nın basçısı olarak tanıdığımız Krist Novoselic'ten fikirler almış. Bu noktada söylebiliriz ki, Grohl bu albüm için kendi konfor alanına geri dönmeye çalışmış. Dave Grohl'un her yerde Kurt Cobain'in olaylı intiharı sonrası çok zor toparlandığını söylediğini düşünecek olursak, böyle bir geriye dönme isteği olması çok da ilginç gelmemeli. Grubun 7. stüdyo albümü olan ve gerçekten alternatif rock'ı hissedebileceğiniz Wasting Light'ın en öne çıkan parçası olan "Walk" ise yazının devamında sizleri bekliyor.
- Queens of the Stone Age - ...Like Clockwork (2013)
Twenty One Pilots gibi ödül alamamış olsa da 2014 yılında Grammy'de bu albümle En İyi Rock Albümü ve yine albümde bulunan "My God Is The Sun" parçasıyla En İyi Rock Performansı dalında aday gösterilen Queens of the Stone Age; 1996 yılından bu yana alternatif rock/alternatif metal türlerinde adından sıkça bahsettiren bir grup diyebiliriz. "...Like Clockwork" yapılış süreci itibariyle bir geri dönüş albümü; çünkü grubun solisti Josh Homme, 6. stüdyo albümleri olan bu albümden önce dizindeki sorundan dolayı girdiği bir ameliyattaki komplikasyonlar sonucu ölüyor. Evet, yanlış duymadınız... Kendisi hakkında öldü söylentileri hemen her yere yayıldıktan sonra doktorların son çabasıyla hayata geri döndürülüyor ve böylesine büyük ve travmatik olaylardan sonra yaptığı albüm ise ...Like Clockwork oluyor. Bu olaylardan sonra hayata adapte olmakta zorlanan Homme, tüm bunlarla başa çıkabilme gücünü bu albümü yapmakta bulmuş diyebiliriz. Bu üzücü hikayeden sonra, aralardaki "Ooh la" nidalarını Alex Turner'ın seslendirdiği ve dinlerken vokalde David Bowie tınıları alacağınız "If I Had A Tail" parçasını bırakıyor ve keyifli dinlemeler diliyoruz!
- David Bowie - Black Star (2016)
Son olarak, özellikle 1970-1990 yılları arası yaptığı müzikle ve imajıyla herkesin olumlu/olumsuz eleştirilerini toplayan ve 2016 yılında kaybettiğimiz David Bowie'nin 25. ve son stüdyo albümü Black Star'dan bahsedeceğiz. Şarkılara geçmeden önce albümün çıkış tarihine değinmek istiyoruz; zaten son stüdyo albümü olması yeterince bize hüzün vermiyormuş gibi bir de bu albümün Bowie'nin 69. ve son yaş gününde çıkması, albümü daha da anlamlı kılıyor. Son yaş günü dedik, çünkü albümün yayınlanma tarihi olan 8 Ocak'tan tam iki gün sonra David Bowie hayata gözlerini yumdu. Evet, sanıyoruz ki bu kadar üzücü bilgi yeterli... En başta şunu belirtmek gerekir ki, sanki Bowie'nin içine doğmuşçasına şarkılarda hep bir ölüm teması olduğunu görüyoruz. 7 şarkıdan oluşan Black Star'ın albümle aynı adı taşıyan parçasında bile "Something happened on the day he died / Spirit rose a metre then stepped aside / Somebody else took his place, and bravely cried / I'm a black star" sözleri bunu açıklar nitelikte. Charles Bukowski'nin Bluebird şiirine atıfta bulunduğu "Lazarus" parçasında ise "You know, I'll be free / Just like that bluebird" sözleriyle akıllarımıza kazınır nitelikte. Çoğu rock albümünde rastlamadığımız bir şekilde bu albümde sıkça Donny Mccaslin'in çaldığı saksafonu duyuyoruz ve saksafonun bu denli baskın olması bize albümü caz müzik kapsamında da değerlendirme olanağı tanıyor. Klip süresince David Bowie'nin resmen bize ölümü kabullendiğini hissettiren "Black Star"ı buraya bırakıyor ve yazımızı keyifle okumuş olmanızı umuyoruz.
Kaynaklar:
https://pitchfork.com/reviews/albums/17281-the-2nd-law/
https://loudwire.com/best-rock-albums-decade-2010-2019/
https://www.billboard.com/charts/decade-end/top-rock-albums
https://pitchfork.com/reviews/albums/20578-currents/
https://www.grammy.com/grammys/artists/queens-stone-age
Yorum Bırakın