Manon of the Spring 1986 yapımı ve Jean De Florette filminin devamı olarak çekilen Claude Berri filmidir. Filmin başrollerinde birinci filmden Yves Montand ve Daniel Auteuill'in yanı sıra Emmanuelle Béart'da yer almaktadır.
Kambur Florette'nin kızı Manon, 17 yaşında güzel bir genç kız olmuştur. Köylülerden uzak yaşamayı sürdüren Manon, bilmeden Ugolin'in gönlünü çalmıştır. Ugolin, Manon'a karşı büyük bir aşk beslemektedir. Ancak Ugolin bunun imkansız olabileceğini kestiremeyecek kadar aşıktır.
Bir gün Manon, tepelerde dolaştığı sıradan bir günde, iki köylünün konuşmasına şahit olur. Köylüler Manon'un babası olan kamburun ölümüne Ugolin ve amcası Le Pepet'in sebep olduğunu söylemektedir. Aralarında Ugolin ve Pepet'in suyun kaynağına çimento döktüklerinden dolayı suyun akmadığını ve bunun da kamburun ölümüne sebep olduğunu konuşmaktadırlar. Bu duydukları Manon'u çıldırtır. Manon, Ugolin ve Le Pepet kadar, bu durumu bildikleri halde bir şey yapmayan köylüyü de suçlamaktadır. Bütün bu yaşananlardan sonra Manon, köyün su kaynağına gider ve kaynağı kapatır. Köyün meydanındaki çeşme dahil kimsenin suyu akmamaktadır artık. Köylü çareler arayıp durmaktadır. Kimse bu kuraklığa bir anlam verememektedir. Manon ise sessizce durumu izlemekte ve babasının intikamını onlardan almaktadır.
Bir gün köylü bu olayın başlarına neden geldiğini tartışırken aralarından biri bunun sorumlusunun Ugolin ve Pepet olduğunu söyler. Ugolin ve Pepet bunu inkar eder. Ancak bir başkası çıkar ve kendi gözleriyle kamburun su kaynağını kapattıklarını gördüğünü söyler. Manon, onlara yaptıklarından dolayı gözyaşları içinde haykırır. Ugolin suçu kabul etmemekle beraber eğer ona evet derse her şeyin zaten Manon'un olacağını söyler ve ona aşkını bütün köylünün içinde itiraf eder. Manon ise ondan bir hastalıklı gibi kaçar ve Manon'un ona karşı söyledikleri, Ugolin'in deyişiyle sözleriyle ona tükürmesi Ugolin'in sonunu hazırlamıştır.
Filmin sonuna doğru köye gelen yaşlı kör kadın beraberinde getirdiği sırla filmin zirve noktasına biz seyircileri taşımayı başarmıştır. Kadın ve Pepet arasındaki sahne kilisenin bahçesinde bir bankta geçer. Kadın ve Pepet konuştukça hayatın çoğu zaman bazılarımıza ne kadar az seçenek sunduğuna ve bazen istemesek de çoğu şeyin elimizde olmadığı gerçeğini yüzümüze vurur. Pepet birçok günahı elinde taşımaktadır ancak geçmişinde hayatına mal olan şey onun dışında ondan habersiz gerçekleşmiştir. Film karakterler açısından gerçeğe yakın bir çizgide ilerlerken, kimi zaman onları suçlamaya elverişli durumlar sunar, kimi zaman da aynı karakterler için acıma duygusu uyandırır.
Serinin birinci filmi Jean de Florette'de, Kambur Florette'ye yapılanları izletirken sizlere dünyada adalet olmadığı, hep kötülerin kazandığı ve iyilerin zarar gördüğü fikrine inandırır. İkinci filmde ise er ya da geç adaletin yerini bulacağını gösterir. Bütün bunların yanında suça susmakla da ortak olunduğunu ve bedeli suçu işleyenler kadar suça sessiz kalanların da ödeyeceğini gösterir.
Le Pepet karakterinin daha ayrıntılı işlendiği bu bölümde yaşlı adamın başına gelen felaket kaderin acımasız olduğunu göstergesidir. Le Pepet, kamburun ölümüne göz yummuş adeta bunu hazırlamıştır. Peki kambur gerçekte kimdir? "Hayatta birine karşı adil olmak için illa onun sizin kanınızdan olması mı gerekir?" sorusunu sorgulatan film belki de herkese karşı hangi şartta olursanız olun adil olmanız gerektiği düşüncesini vermektedir. Çünkü Tanrı'nın adaleti işlediğinde yüreğiniz bunu taşıyamayabilir.
Birinci filmdeki toprak su ikilisi, ikinci filmde daha çok su üzerinde işlenmiştir. Filmin bu bölümünde köylü daha fazla filme dahil edilirken ziraat mühendisinin geldiği bölümde köylü şehirli farkı anlatılmış ve şehirli, eğitimli bireyin halka inemeyişi komik bir anekdotla sunulmuştur.
Filmde, köyün ve mekanın geçtiği iklimin rengi kadar sıcak tonlar kullanılmış, kostümler açık kahverengi tonlarında doğaya uyumlu seçilmiştir.
Kambur Florette'nin kızı Manon, 17 yaşında güzel bir genç kız olmuştur. Köylülerden uzak yaşamayı sürdüren Manon, bilmeden Ugolin'in gönlünü çalmıştır. Ugolin, Manon'a karşı büyük bir aşk beslemektedir. Ancak Ugolin bunun imkansız olabileceğini kestiremeyecek kadar aşıktır.
Bir gün Manon, tepelerde dolaştığı sıradan bir günde, iki köylünün konuşmasına şahit olur. Köylüler Manon'un babası olan kamburun ölümüne Ugolin ve amcası Le Pepet'in sebep olduğunu söylemektedir. Aralarında Ugolin ve Pepet'in suyun kaynağına çimento döktüklerinden dolayı suyun akmadığını ve bunun da kamburun ölümüne sebep olduğunu konuşmaktadırlar. Bu duydukları Manon'u çıldırtır. Manon, Ugolin ve Le Pepet kadar, bu durumu bildikleri halde bir şey yapmayan köylüyü de suçlamaktadır. Bütün bu yaşananlardan sonra Manon, köyün su kaynağına gider ve kaynağı kapatır. Köyün meydanındaki çeşme dahil kimsenin suyu akmamaktadır artık. Köylü çareler arayıp durmaktadır. Kimse bu kuraklığa bir anlam verememektedir. Manon ise sessizce durumu izlemekte ve babasının intikamını onlardan almaktadır.
Bir gün köylü bu olayın başlarına neden geldiğini tartışırken aralarından biri bunun sorumlusunun Ugolin ve Pepet olduğunu söyler. Ugolin ve Pepet bunu inkar eder. Ancak bir başkası çıkar ve kendi gözleriyle kamburun su kaynağını kapattıklarını gördüğünü söyler. Manon, onlara yaptıklarından dolayı gözyaşları içinde haykırır. Ugolin suçu kabul etmemekle beraber eğer ona evet derse her şeyin zaten Manon'un olacağını söyler ve ona aşkını bütün köylünün içinde itiraf eder. Manon ise ondan bir hastalıklı gibi kaçar ve Manon'un ona karşı söyledikleri, Ugolin'in deyişiyle sözleriyle ona tükürmesi Ugolin'in sonunu hazırlamıştır.
Filmin sonuna doğru köye gelen yaşlı kör kadın beraberinde getirdiği sırla filmin zirve noktasına biz seyircileri taşımayı başarmıştır. Kadın ve Pepet arasındaki sahne kilisenin bahçesinde bir bankta geçer. Kadın ve Pepet konuştukça hayatın çoğu zaman bazılarımıza ne kadar az seçenek sunduğuna ve bazen istemesek de çoğu şeyin elimizde olmadığı gerçeğini yüzümüze vurur. Pepet birçok günahı elinde taşımaktadır ancak geçmişinde hayatına mal olan şey onun dışında ondan habersiz gerçekleşmiştir. Film karakterler açısından gerçeğe yakın bir çizgide ilerlerken, kimi zaman onları suçlamaya elverişli durumlar sunar, kimi zaman da aynı karakterler için acıma duygusu uyandırır.
Serinin birinci filmi Jean de Florette'de, Kambur Florette'ye yapılanları izletirken sizlere dünyada adalet olmadığı, hep kötülerin kazandığı ve iyilerin zarar gördüğü fikrine inandırır. İkinci filmde ise er ya da geç adaletin yerini bulacağını gösterir. Bütün bunların yanında suça susmakla da ortak olunduğunu ve bedeli suçu işleyenler kadar suça sessiz kalanların da ödeyeceğini gösterir.
Le Pepet karakterinin daha ayrıntılı işlendiği bu bölümde yaşlı adamın başına gelen felaket kaderin acımasız olduğunu göstergesidir. Le Pepet, kamburun ölümüne göz yummuş adeta bunu hazırlamıştır. Peki kambur gerçekte kimdir? "Hayatta birine karşı adil olmak için illa onun sizin kanınızdan olması mı gerekir?" sorusunu sorgulatan film belki de herkese karşı hangi şartta olursanız olun adil olmanız gerektiği düşüncesini vermektedir. Çünkü Tanrı'nın adaleti işlediğinde yüreğiniz bunu taşıyamayabilir.
Birinci filmdeki toprak su ikilisi, ikinci filmde daha çok su üzerinde işlenmiştir. Filmin bu bölümünde köylü daha fazla filme dahil edilirken ziraat mühendisinin geldiği bölümde köylü şehirli farkı anlatılmış ve şehirli, eğitimli bireyin halka inemeyişi komik bir anekdotla sunulmuştur.
Filmde, köyün ve mekanın geçtiği iklimin rengi kadar sıcak tonlar kullanılmış, kostümler açık kahverengi tonlarında doğaya uyumlu seçilmiştir.
Yorum Bırakın