Psykhe'nin güzelliği dillere destandı. Milet kralının üç kızından en küçüğü ve en güzeliydi. Onun güzelliğine yakışan biri olmadığı için kimseyle birlikte olamazdı hatta teklif bile almamıştı senelerce. Büyüdükçe güzelleşiyor, güzelleştikçe ilgi çekiyordu. Bu ilgi tanrıları bile kıskandırmaya yetecekti. İnsanlar artık güzelliğin tanrıçası Afrodit yerine Psykhe'ye bakıyorladı. Bu durum bardağı taşıran son damla oldu. Nasıl olur da ölümlüler bir tanrıça yerine başka bir ölümlüye ilgi gösterirdi? Kıskançlık öyle bir duygudur ki tanrıça da olsa yer bitirir. Afrodit, oğlu Eros'u yanına çağırdı ve Psykhe'ye acı çektirmesini, onun en çirkin yaratığa aşık olmasını emretti. Eros için bu çocuk oyuncağıydı, tek bir okuna bakardı her şey. Annesinin emrini yerine getirmek üzere Psykhe'nin yanına gitti. Bir tanrı, bir faniden etkilenebilir mi? Eros etkilenmişti, Psykhe o kadar güzeldi işte. Kendinden geçen Eros, aşk okunu Psykhye'ye atmak yerine kendine attı ve oracıkta aşık oldu.
Eros, biricik aşkını saklaması gerekirdi, kimseler görmesin istedi bu yüzden onu sihirli bir saraya götürdü. Orada mutlu mesut yaşadılar fakat Psykhe'nin içinde merak vardı. Çünkü Eros'un yüzünü hiç görmemişti. Eros sadece hava karanlıkken geliyordu, hiçbir şekilde yüzünü göstermiyordu. Bir tanrının bir faniyle sevgili olduğu öğrenilirse, onun için pek hoş olmazdı. Yine de birlikte mutluydular, Psykhe yıllarca aradığı aşkını bulmuştu. Fakat o bir faniydi ve faniler merakına yenik düşer. Bir gün Eros'a sordu: "Sevgilim, yüzünü neden göstermiyorsun bana, aşık olduğum kişi kim?" Eros korkmuştu ve üzülmüştü fakat yüzünü gösteremezdi: "Psykhe, bu aşkın sırrını sakladığın sürece mutlu olabiliriz sadece. Beni görmeden, körü körüne sev, gerçekleri bilmek mutluluğumuzu öldürür." Bu sözlerden sonra Psykhe bir daha merak etmedi büyük aşkının kim olduğunu.
Eros ve Psykhe çok mutluydu, her şeye rağmen aşklarını yaşıyorlardı. Fakat öykünün kötüsü kıskançlık, Psykhe'nin ablalarını huzursuz etmişti. Psykhe onlardan güzeldi bu yüzden hep o ilgi görmüştü, şimdi de çok mutluydu, bu yüzden kıskandılar onu. Bir gün Psykhe'nin yanına gittiler. Eros'un iğrenç görünümlü bir canavar olduğunu ve onu hak etmediğini söylediler. "Bize inanmazsan vazonun altına lamba sakla ve o canavar buraya gelip uykuya daldığında lambayı yakıp gör iğrençliğini." Faniler meraklarına yenik düşer demiştik ya yine düştü bu tuzağa Psykhe. Ablalarının dediğini yaptı ve Eros saraya geldiğinde sakladığı lambayı yakıp onun yüzüne baktı. Ortada bir canavar ve iğrençlik yoktu, aksine hayatında görmediği kadar güzel bir erkek vardı. Eros'un güzelliğine dalmışken elindeki lambayı unuttu ve lambanın ateşi Eros'un omzuna düştü. Acıyla uyanan Eros, Psykhe'nin yaptığını anladı. Aşkı ihanete uğramıştı bu yüzden kanatlarını açtı Eros, uçup gitti.
Psykhe, hatasını anladı. Eros'suz yaşamak istemiyordu bu yüzden kendini çetin sulara bıraktı. Fakat sular da hüzünlüydü, bu güzelliğe acıdılar onu öldürmediler. Psykhe, Eros'u bulmak için dünyayı dolaştı, bulamadı. Hatasını telafi etmek için tanrıları rahatsız etti, kapılarında süründü fakat nafile. Son çare olarak gururunu hiçe sayıp Afrodit'in kapısına gitti. Afrodit bir anneydi, şefkatliydi onu anlayabilirdi. Hiç de öyle olmadı, öykünün kötüsü kıskançlık, Afrodit'in damarlarına işlemişti. Psykhe'den intikam alabilirdi artık, öyle yaptı da. Önce patakladı Psykhe'yi, elbiselerini yırttı, güzelliğini lekeledi. Psykhe, sesini çıkartmadı. Afrodit bununla yetinmedi, kötü duyguların tanrılarına köle yaptı Psykhe'yi. Psykhe, boynu bükük ama aşıktı. Bir fani aşık olursa her şeye rağmen susardı, o da öyle yaptı.
Güzel Eros, Psykhe'nin durumundan haberdardı ve hüzünlüydü. Bu acıya dayanamadı ve soluğu Zeus'un yanında aldı. Tanrıların babasına yalvardı, yakardı. Zeus da bu aşka üzülmüştü, bu yüzden Eros'un isteklerini kabul etti. Psykhe artık ölümsüz olmuştu ve Olimpos'ta kavuştular. Tanrıların huzurunda evlendiler. Ruh aşkını kaybetmişti fakat yine de peşinden koştu. Ruh ve aşk birbirlerine her zaman kavuşur.
Not: Öykü, kaynaklarda farklılık gösterebiliyor. Burada yazılan birçok kaynaktan derlenmiştir. 1 2 3 4
Eros, biricik aşkını saklaması gerekirdi, kimseler görmesin istedi bu yüzden onu sihirli bir saraya götürdü. Orada mutlu mesut yaşadılar fakat Psykhe'nin içinde merak vardı. Çünkü Eros'un yüzünü hiç görmemişti. Eros sadece hava karanlıkken geliyordu, hiçbir şekilde yüzünü göstermiyordu. Bir tanrının bir faniyle sevgili olduğu öğrenilirse, onun için pek hoş olmazdı. Yine de birlikte mutluydular, Psykhe yıllarca aradığı aşkını bulmuştu. Fakat o bir faniydi ve faniler merakına yenik düşer. Bir gün Eros'a sordu: "Sevgilim, yüzünü neden göstermiyorsun bana, aşık olduğum kişi kim?" Eros korkmuştu ve üzülmüştü fakat yüzünü gösteremezdi: "Psykhe, bu aşkın sırrını sakladığın sürece mutlu olabiliriz sadece. Beni görmeden, körü körüne sev, gerçekleri bilmek mutluluğumuzu öldürür." Bu sözlerden sonra Psykhe bir daha merak etmedi büyük aşkının kim olduğunu.
Eros ve Psykhe çok mutluydu, her şeye rağmen aşklarını yaşıyorlardı. Fakat öykünün kötüsü kıskançlık, Psykhe'nin ablalarını huzursuz etmişti. Psykhe onlardan güzeldi bu yüzden hep o ilgi görmüştü, şimdi de çok mutluydu, bu yüzden kıskandılar onu. Bir gün Psykhe'nin yanına gittiler. Eros'un iğrenç görünümlü bir canavar olduğunu ve onu hak etmediğini söylediler. "Bize inanmazsan vazonun altına lamba sakla ve o canavar buraya gelip uykuya daldığında lambayı yakıp gör iğrençliğini." Faniler meraklarına yenik düşer demiştik ya yine düştü bu tuzağa Psykhe. Ablalarının dediğini yaptı ve Eros saraya geldiğinde sakladığı lambayı yakıp onun yüzüne baktı. Ortada bir canavar ve iğrençlik yoktu, aksine hayatında görmediği kadar güzel bir erkek vardı. Eros'un güzelliğine dalmışken elindeki lambayı unuttu ve lambanın ateşi Eros'un omzuna düştü. Acıyla uyanan Eros, Psykhe'nin yaptığını anladı. Aşkı ihanete uğramıştı bu yüzden kanatlarını açtı Eros, uçup gitti.
Psykhe, hatasını anladı. Eros'suz yaşamak istemiyordu bu yüzden kendini çetin sulara bıraktı. Fakat sular da hüzünlüydü, bu güzelliğe acıdılar onu öldürmediler. Psykhe, Eros'u bulmak için dünyayı dolaştı, bulamadı. Hatasını telafi etmek için tanrıları rahatsız etti, kapılarında süründü fakat nafile. Son çare olarak gururunu hiçe sayıp Afrodit'in kapısına gitti. Afrodit bir anneydi, şefkatliydi onu anlayabilirdi. Hiç de öyle olmadı, öykünün kötüsü kıskançlık, Afrodit'in damarlarına işlemişti. Psykhe'den intikam alabilirdi artık, öyle yaptı da. Önce patakladı Psykhe'yi, elbiselerini yırttı, güzelliğini lekeledi. Psykhe, sesini çıkartmadı. Afrodit bununla yetinmedi, kötü duyguların tanrılarına köle yaptı Psykhe'yi. Psykhe, boynu bükük ama aşıktı. Bir fani aşık olursa her şeye rağmen susardı, o da öyle yaptı.
Güzel Eros, Psykhe'nin durumundan haberdardı ve hüzünlüydü. Bu acıya dayanamadı ve soluğu Zeus'un yanında aldı. Tanrıların babasına yalvardı, yakardı. Zeus da bu aşka üzülmüştü, bu yüzden Eros'un isteklerini kabul etti. Psykhe artık ölümsüz olmuştu ve Olimpos'ta kavuştular. Tanrıların huzurunda evlendiler. Ruh aşkını kaybetmişti fakat yine de peşinden koştu. Ruh ve aşk birbirlerine her zaman kavuşur.
Not: Öykü, kaynaklarda farklılık gösterebiliyor. Burada yazılan birçok kaynaktan derlenmiştir. 1 2 3 4
Yorum Bırakın