Hip-Hop kültürünün ve rap müziğin vazgeçilmez bir parçası böbürlenmektir. Sözlerinizde tüm karizmanız, varlığınız, kibiriniz ile gösterişte bulunmak; rap yapıyorsanız her zaman kendinizi kanıtlamanız ve sanatçılığınızı pekiştirmeniz için bir araç olmuştur. Örnek olarak Jay Z'yi alalım: 1997'de In My Lifetime, Vol.1 albümündeki "Imaginary Player" Jay Z'nin ne kadar başarılı ve etkili bir böbürlenici olduğunun kanıtıdır. Bu şarkıda böbürlenme, neredeyse taklitçilerin gözünü korkutmak için kullanılmış psikolojik bir silah işlevi görür. Jay her zaman en iyi böbürlenenlerden biri olmuştu. İşin aslına bakılacak olursa New York civarı her zaman olağanüstü böbürleniciler ile doluydu. Kool G Rap'ten tutun 50 Cent'e, Notorious B.I.G'den tutun Jadakiss'e, Cam'Ron ve Dipset'e kadar hemen hemen her spektrumdan rapçinin bir böbürlenme repütasyonu vardı. Drake, şüphesiz olarak, yıllar boyunca refahı ve sahip oldukları ile hava atarak çağdaşları arasında yerini sağlamlaştırdı. Rick Ross ve Meek Mill de bahsedilmesi gereken isimler; Snoop Dogg ve Batı Yakası'nın diğer şairleri de bu konuda kıstas olabilecek isimler. Liste uzayıp gidiyor... ..ve bu listeye Mac Miller dahil değil. Merhum Pittsburghlu Michael James McCormick,  soyut anlatımı, müziğindeki etkili öz yansımaları, hayatından ilham almış anekdotları ile yaşamından daha büyük bir böbürlenmenin yolunu açtı. Hiçbir zaman en popüler sanatçılardan veya övünme üzerine yaratılmış şaheserleri ile öne çıkan isimlerden olmadı fakat müziğinde özsaygı ve gururunun izlerini taşıyan yetenekli söz işçisi çağdaşları kadar gürültülü olmasa da böbürlenmek konusunda asla sessiz kalmadı. Bunu da olabilecek en mütevazı şekilde gerçekleştirdi. Bu böbürlenmelerden bir tanesine dikkatinizi çekmek isteyeceğim: Mac Miller'ın çoğu kişi tarafından en büyük işi kabul edilen 2014 çıkışlı mixtape Faces'ın ikinci şarkısı "Here We Go"nun ilk  kıtasından sonra oldukça basit fakat ikonik bir cümle geliyor. Öyle bir cümle ki, Mac Miller'ın sesinde neredeyse "kendi sırtını sıvazladığını" görebiliyorsunuz: "I did it all without a Drake feature!/ Hepsini bir Drake düeti olmadan yaptım!" İkinci kıtayı küçük bir değişiklik ile bitiriyor: "I did it all without a Jay feature!/ Hepsini bir Jay düeti olmadan yaptım!" Sadece bu iki cümleyle Mac Miller, bilinmezlikten ve yeraltından başarıya ve tanınmaya giden yolun getirdiği tamamlanmışlık ve gururu duyuruyor. Bu cümlelerde hiçbir düşmanlık veya kötü duygu yok; bulaşıcı bir neşe var. O bulaşıcı neşe ki, Mac Miller 14 yaşında müziğe başladığından beri taşıyor. Jay Z ve Drake: 2010 sonrasında bu iki isim birçok yeni ismi piyasaya kazandırdı. Her sene Roc Nation ve October's Very Own şirketlerinden çıkan isimler popüler hale gelerek ün kazanıyor. Eğer Jay Z ve Drake olmasaydı şu anda piyasada yer edinmiş çoğu kişiyi belki de tanımıyor olacaktık ama Mac Miller onlardan biri değil. Mac Miller, Easy Mac adı ile But My Mackin’ Ain’t Easy ismindeki ilk mixtape’ini 2007’de yayınladı. İki yıl sonra Mac kendini yerel rap sahnesinde The Jukebox: Prelude to Class Clown ve The High Life isimli iki mixtape ile kanıtlamaya başladı. Mac Miller'ın patlaması 2010'daki K.I.D.S(Kicking Incredibly Dope Shit) mixtape’i ile oldu. Bu proje ile Mac Miller, yaşıtları olan insanlar tarafından çok benimsendi ve internet çağının favorilerinden biri oldu. Şarkı isimleri, melodileri, tonu, yaşının enerjisi ve aç zihniyetinin göstericisi oldu hep. "Nikes on My Feet”, “Senior Skip Day” ve “Kool-Aid & Frozen Pizza” gibi şarkılar çok dinlendi. O zamanda 17 yaşında, ot tüttüren, insanlara kolej/yurt yaşamının heyecanını aktaran, bağdaştırabilecekleri bir rapper bulunmaz nimetti. https://youtu.be/UnAbszcy3bs 2011'de XXL Freshman listesine seçildi. Listede çağdaş rap devlerinden olacak Kendrick Lamar, Big K.R.I.T, Meek Mill, Lil B gibi sanatçılar da mevcuttu. Daha sonra Mac Miller devam mixtape’i olarak Best Day Ever projesini çıkardı. Bu proje onun ana akım başarıya ulaşmasını sağlayacak bir sansasyon yarattı. Donald Trump şarkısı (o zamanlar Trump kitlesel bir nefret sembolü değildi) Mac Miller'ın nasıl bir gün daha başarılı olmayı planladığı ile ilgili kişisel bir manifestoydu ve çok dinlendi. https://youtu.be/AbV-Q6tz4B8 Sadece bir yıl sonra, çıkış albümü Blue Slide Park, ilk haftadan 144,000 kopya satarak Billboard 200'e ilk sıradan girdi. Bu albüm 1995'ten beri bunu başaran ilk bağımsız çıkış albümüydü. Bir sene sonra Macadelic projesini internete ücretsiz dinlenilebilecek şekilde sürdü. Şu ana kadar pop ile flörtöz, genç, dinamik bir müziğe sahip olan Mac Miller'ın estetiği, 2013'teki ikinci albümü Watching Movies With The Sound Off albümü ile değişmeye başladı. Daha sanatsal, soyut, karanlık altyapılara yönelirken sözlerinin ciddiyeti ürkütücülük ve şakacılık arasında şaşırtıcı bir hızla değişebiliyordu. Mac Miller, kariyeri boyunca uyuşturucu kullanımı konusunda hafif ve tedbirli olduğunu belirtiyordu fakat 2014'e doğru bu durumun oldukça ciddi olduğu belli oldu. Faces projesinde Mac Miller iyice depresif evresine geçip 24 şarkı boyunca madde kullanımı, intihar ve depresyon üzerine düşüncelerini şarkılara döktü. Üçüncü albümü GO:OD AM’den önce verdiği bir demeçte şunları demişti: "O zamanlarda çok uyuşturucu kullanıyordum, bu da bir diğer farklılık: artık o kadar kullanıyorum. Sürekli, her saniye uyuşturucu kullanmak zihninizi yiyen bir şey. Vücudunuza sert geliyor." Mac Miller'ın GO:OD AM albümü, yanında uyuşturucu kullanımı ile ilgili en sarsıcı dizelerden bazıları ile geliyor. Perfect Circle/Godspeed şarkısında Mac şunları söylüyor: “They don’t want me to OD and have to talk to my mother/Tell her they could have done more to help me/And she’d be crying saying that she’d do anything to have me back” "İstemiyorlar aşırı dozdan ölmemi ve annemle konuşmak zorunda kalmayı/ ona, bana yardım etmek için daha fazla şey yapabileceklerini söylemeyi/ o da ağlayarak beni geri almak için ne olursa olsun yapacağını söylerdi." “But them white lines be numbing them dark times/Them pills that I’m popping, I need to man up/Admit it’s a problem, I need a wake up/Before one morning I don’t wake up” "Fakat bu beyaz çizgiler karanlık vakitleri hissizleştiriyor/ Kullandığım o haplar, cesur olmalıyım/ Bir problem olduğunu kabul etmeliyim, uyandırılmaya ihtiyacım/ Bir sabah uyanamadan önce" Brand Name şarkısında ise şu an duyması en üzücü şeylerden birinden bahsediyor Mac: To everyone who sell me drugs Don't mix it with that bullshit I'm hoping not to join the twenty seven club Tüm kariyerinde olduğu gibi dördüncü albümü ile yine tarz değişikliğine giden Mac Miller, The Divine Feminine projesinde R&B ve Funk gibi müzik disiplinleri ile hip-hop’u karıştırarak Kendrick Lamar, Ariana Grande ve Anderson Paak gibi sanatçılardan yardım aldı. 1 sene önce Swimming projesinde Mac Miller, hayatında yaşadığı zorlukları oldukça cazımsı ve lo-fi biçimlerde dinleyiciye aktardı. Bu, anlatım bakımından en soğuk ve karanlık işiydi. Bu noktada zaten madde kullanımı ile mücadele çok zor bir noktaya gelmişti Mac için. Fakat Swimming’deki 763 toplam dizenin %35'inde "yüzmeyi" başarıyor Mac Miller, %25’inde ise "boğuluyor". Bu albüm ile Grammy adaylığı kazanan Mac Miller, aynı zamanda Self Care şarkısı ile Billboard'da bir şarkısının sahip olduğu en yüksek sırayı elde etti. Huzur içinde yat Mac Miller. 1 sene sonra bu albüme genel bağlamda müziğine geri dönmek çok zor ve bu cümleyi söylemek çok garip. Biz büyüdükçe onun büyümeyeceğini düşünmek çok garip. İnternet çağında ulaştığı, dokunduğu, etkilediği sayısız sanatçı mesleklerini icraate devam edecekken mezarda olacağını düşünmek çok üzücü. Kendisi her zaman müziğini dinleyiciye geçirebilen ve bağ kurabilen bir sanatçı oldu. Bu yüzden Here We Go’ya dikkatinizi tekrar çekmek istiyorum. Vefat etmiş insanları, en iyi anlarında, zirvelerinde hatırlamama hastalığımızı giderebilmek adına dikkatinizi çekiyorum. 24 şarkılık bir projenin henüz ikinci şarkısında, tüm coşkusunu yansıtan bir adama. Bir titan özgüveni, bir Amerikan savaş kahramanı karizması ve bir piyango talihlisi sevincine sahip şekilde yüksek korno melodisi arkasında galibiyet turu yapan adama. Mac Miller en iyilerindendi; Ne Jay ne de Drake arkasındayken bunları yapan bir efsane. Asla unutulmaması dileğiyle...