Richard Ford'un aynı adlı romanından uyarlama olan Wildlife (Yangın Yeri), yeni yeni yönetmenlik koltuğuna oturan Paul Dano tarafından beyaz perdeye aktarıldı. 36. Torino Film Festivali'nde En İyi Film ödülünü alan film, aynı zamanda yönetmen Dano'nun da ilk filmi. Film 1950'li yıllarda Montana'ya yeni taşınan bir ailenin geçirmekte olduğu sıkıntılı dönemi anlatıyor. Ailenin tek çocuğu Joe etrafında dönen olayları izlediğimiz filmde, Carey Mulligan anne Jeanette'i ve Jake Gyllenhaal da baba Jerry'i canlandırıyor. Bir golf sahasında çalışan Jerry işinden kovulur ve yeni iş aramaya başlar. Ekonomik sorunlar ister istemez çekirdek ailemizi etkilemeye başlar. Bu süreçte Joe ve Jean, küçük çaplı işler bularak aile ekonomisine bir nebze olsun katkıda bulunmaya çalışır. Hala işsiz olan Jerry, aileme bakamıyorum psikolojisine girer ve benliğindeki çöküşleri, eşiyle olan ilişkisini zedeler. Sağlıklı düşünemeyen Jerry, bir yangını söndürmek için kurulan grupta çok düşük ücret karşılığında çalışmak üzere evden ayrılır ve bu hareketiyle kendi yuvasını yangın yerine çevirecek olan ilk hamleyi yapar. Böyle bir ekonomik sıkıntının ortasında evini terk etmesine sinirlenen eşi, kendi yolunu çizmeye karar verir. Film, bu noktadan sonra Joe'nun gelişen olaylara olan tepkisine ve hissettiklerine odaklanır. Jeanette karakterini canlandıran aktris Mulligan, hayal kırıklığına uğramış eş ve üzüntüsünü çocuğundan gizlemeye çalışan anne karakterini çok iyi oynamış. Boş, donuk ve kimi zaman da gözü yaşlı bakışlarıyla ve anlamsız hareketleriyle, düştüğü duygusal boşluğu izleyiciye başarılı bir şekilde aktarmış. Seyircinin karakterle empati kurmasını öyle güzel sağlamış ki yaptıklarına rağmen Jean karakterine kızamıyorsunuz bile. Yönetmen, Hollywood'un görünmez klişe ilkelerinden olan ailenin kutsal bir bütünlük olduğu ve bozulamayacağı kuralını yıkıp geçmiş. Sadece mükemmel evliliklerin değil, aynı zamanda sarsıcı şekilde biten evliliklerin de olduğunu izleyiciye göstermek istemiş. Birbirine deli gibi aşık olarak evlenen iki kişinin, nasıl olduğunu bile anlamadan birbirine karşı iki yabancı haline dönüşmesi direkt olarak verilmese de sonuçları oldukça net bir şekilde ortaya konulmuş. Olaylar gerçekleşirken tepki vermeden izleyen ve yorum yapmayan Joe, sanki iki tarafı da haklı bulan seyirciyi temsil etmiş.

Peki Paul Dano'nun ilk film tecrübesini nasıl bulduk?

Filmin başında oldukça samimi olan Jean ve Jerry'nin evliliği, nedenleri temellendirilmeden çok çabuk yıkılıyor. Evli çiftin birbirinden uzaklaşması, belli bir sürecin üzerine oturtulmadığı gibi, daha izleyiciye çiftin arasındaki ilişki tamamıyla verilmeden gerçekleşiyor. Hemen ilk kavgada, Jerry salondaki kanepede yatmaya başlıyor ve sonrasında da evi terk ediyor zaten. Fazladan birkaç sahne ya da diyaloglarda kurulan fazladan birkaç cümle ile çiftin birbirinden uzaklaşma süreci, seyirciye daha özümsenebilecek şekilde aktarılabilirdi. Fakat kamera arkasındaki ilk tecrübesi olmasından dolayı, yönetmenin bu kusurunu görmezden gelelim.

Bunun dışında, Dano'nun ilk filmiyle genel olarak güzel bir iş çıkardığını kabul edebiliriz. Örneğin, uzaklaşma sonrasında çiftin birbirine tahammül edememesini oldukça hissedilir bir biçimde aktarıyor. Özellikle Jean'in, evliliklerinde bu noktaya nasıl geldiklerini sözcüklere dökmeye gücü yetmediği için "Başka biri var." bahanesinin ardına sığınması, neden böyle olduğunu açıklamaya bile takatinin kalmadığı hissettiriyor. Dano, sabit kamera açılarıyla göstermek istediğini, dolaylı yollara girmeden direkt olarak net sahnelerle gösteriyor. Filmin geçtiği dönemi, klasik otomobiller, insanların giydiği kıyafetler ve görüntülerdeki renk tonları ile pürüzsüz bir şekilde aktarıyor. Hatta tek bir fotoğraf çektirmek için insanların fotoğrafçılara gitmesini birkaç farklı sahnede tekrarlayarak, filmin geçtiği dönemi yansıtmakta oldukça etkili bir yol seçtiğini söyleyebiliriz. Aktör olarak birçok filmini izlediğimiz yönetmenin, bağımsız sinema türüne yaptığı bu güzel başlangıcın devamı gelecek gibi görünüyor.   Kaynak: 1