Bilme, tanıma beni merdivenleri üçer beşer çıkmanın  sevinci yok içimde. Bu hafta kalbimizde, solmuş beyaz güllerle donanmış bir şiir kitabı var. Tabiatın kanunlarına hiç alışamayan, kadın şair olmaz diyenleri ciddiye bile almayan, bilincin doruklarında, hâlen yolda olan bir kadının parmak uçlarından dökülen bir kitap. Birhan Keskin, günümüz kuşağının yegâne şairi... Adını henüz eskitememiş, eskitmemesini de dilediğimiz Keskin, 1984'ten bu yana şiir yazıyor. 2011 yılında Metin Altıok Şiir Ödülü'ne, "Türk şiirinde belli bir damarın derinleşmesine katkıda bulunması ve insana olan derin kazısını bu kitapta daha da derinleştiren yaklaşımı ile bireyin karmaşası konusunda ulaşılan en uç noktaları göstermesi" sebebiyle layık görüldü. Aynı zamanda 2006 yılında "Ba" adını verdiği şiir kitabıyla Altın Portakal Şiir Kitabı Ödülü'nü Gülten Akın'dan sonra kazanan ikinci kadın şairdir. Şiirin yoluna sürüklenmekten çok o yolu seçen şair, 1995-98 yıllarında arkadaşlarıyla beraber "Göçebe" adını verdiği bir dergi çıkarttı. Hayatı boyunca da çeşitli yayınlarda editör olarak çalıştı ve toplam 6 tane şiir kitabına imza attı. "Kim Bağışlayacak Beni"  ise, Birhan Keskin'in Metis Yayınları'ndan çıkan, daha önceki 5 kitabının bir araya getirildiği şiir kitabı. (Yeryüzü Halleri, 20 lak Tablet, Cinayet Kışı, Bakarsın Üzgün Dönerim, Delilirikleri) Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili. Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de. Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu geldikçe anlıyorum ki, biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.

AĞRI

O günden sonra kuracak güzel bir cümlem olmadı hiç dünya için. Rüyalarım tüller ve silahlardan bu yana sisli. Kıvrılıp giden dalgın bir yol, yolda eski bir taş, Limanda bağlı bir tekne, yosunlu bir halat gibi durdum. Uzağımda açık denizdi o yürüdü gitti. Ben kıyıda ıssız bir ev, ince boğazda gıcırdayan tahta iskele, iskelede bir lastik, az ilerde turuncu bir şamandıra, İçimde kuzeyden bir hatıra aksiyle durgun suya vurdum. Bir siyah beyaz kare içinde, hepsi hepsi bir hatıra işte Bıraktın, unuttum, unutuldum. Seni kırdığım yerden beni de kırdılar, Ben hiçbir cümleyle ağlayamam artık seni.