2008 tarihli sert ve tavizsiz Gomorra'yla sinemaseverlerin dikkatini çeken Matteo Garrone'nin Cannes Film Festivali'nde yarışan son filmi Dogman, geçen yılın merakla beklenen filmlerinden birine dönüştü. Ülkemizde Adana Film Festivali'nde ve Filmekimi etkinliğinde seyircilerle buluşan film, 1 Şubat 2019'dan itibaren sinema salonlarında vizyona girecek. Filmin senaryosunda Ugo Chiti, Matteo Garrone ve Massimo Gaudioso'nun imzası bulunuyor. Filmin oyuncu kadrosunda ise Marcello Fonte, Edoardo Pesce, Nunzia Schiano, Adamo Dionisi, Francesco Acquaroli, Gianluca Gobbi ve Alida Baldari Calabria yer alıyor. Filmin konusundan kısaca şöyle özetlenebilir; Marcello, dışarıdan bakıldığında sadece kendi halinde bir köpek kuaförüdür. Ama bu temiz ve sıradan görünüşünün altında bir suçlu yatmaktadır. Karanlık arkadaş çevresi yüzünden hırsızlık ve uyuşturucu satıcılığı yapmaktadır. Ezik kişiliği yüzünden içinde olduğu arkadaş grubunda itilip kakılan Marcello'nun içinde ufak iyilik kırıntıları olduğu bellidir. Ama yaşanan bir olay onda büyük kırılmalar yaratacaktır. Öncelikle filmde bir antikahraman hikayesinin anlatıldığını söylemem gerek. Filmin açılışında Marcello'nun iş yerinde oldukça saldırgan bir pitbull'u tatlı sözlerle ve tavırlarla yumuşatıp daha sonra yıkayıp kurulamasını izliyoruz. Bir tür epilog işlevi gören bu sahnede, izleyeceğimiz film hakkında küçük ipuçları sunuluyor. Eşinden boşanmış ve dünyalar kadar sevdiği bir kız çocuğuna sahip olan kahramanımız, olumsuz koşullarla dolu bir ortamda yaşamaktadır. Kendisi de bu kirli dünyanın kurallarına uyarak suçlar işlemektedir. En yakın arkadaşı olan iri yarı Simoncino film boyunca onu çeşitli yollarla ayartan unsur olarak gösterilir filmde. Giriş sahnesindeki pitbull ile yaptığı gibi sert ve saldırgan Simoncino'yu da tatlı diliyle sakinleştirmeye çalışır daima Marcello. Filmin finaline doğru ise onu gerçek anlamıyla ''köpeği'' yapacaktır. Aslında sıkça gördüğümüz ve artık ufak çaplı bir klişeye dönüşen, iyi bir insanın yaşadığı çevrenin koşulları ve olumsuz olaylar sonucunda kötüye evrilişine tanık oluyoruz filmde. Ama farklı olarak Dogman da ana karakterin hiçbir zaman tamamen saf ve temiz birisi olduğunu görmüyoruz. Kızı iş yerine geldiğinde satacağı uyuşturucuları saklayan karakter, bu maddeyi satarak insanları zehirlemekten gocunmuyor. Suçunu kızından saklayan Marcello, aslında filmin finaline kadar da bizden bir şeyler saklıyor. Film boyunca çeşitli suçlara sadece ''kötü'' arkadaşları yüzünden bulaştığını düşündüğümüz karakter, filmin sonunda şeytanın bile yapmayacağı şekilde sadece para için en yakın arkadaşını diri diri yakıyor. Böylece bir antikahraman olarak yolculuğuna başlayan Marcello, en sonunda adeta kötülüğün tanımına dönüşüyor. Yönetmen Matteo Garrone, bu çarpıcı hikayeyi anlatırken en büyük desteği Cannes'dan En İyi Erkek Oyuncu ödülüyle dönen başrol oyuncusu Marcello Fonte ve görüntü yönetmeni Nicolaj Brüel'den almış. Fonte, olabildiğine sıradan ve ezik vücuduyla adaşı Marcello'nun ta kendisine dönüşerek, karakterin geçirdiği bütün dönüşümlere seyirciyi ikna etmeyi başarmış. Görüntü yönetmeni Brüel ise hikayenin tam da ihtiyacı olan koyu yeşil ve kahverengiden oluşan bir renk paleti kullanmış. Karakterin yalnız ve soyutlanmış hallerini ise geniş açılarla göstermiş.   Dogman; iyiliği, iyiliğin derecelerini ve kötülüğün doğuşunu estetik bir şekilde peliküle dökebilen bir film olarak tüm sinemaseverlerin ilgisini hak ediyor.