“Adı: Ulrike. Soyadı: Meinhof. Cinsiyeti: Kadın. Yaşı: 41. Evet, evlendim. Sezeryan doğumlu iki çocuğum var. Evet, eşimden boşandım. Mesleği: Gazeteci. Milliyeti: Alman."
Ulrike Meinhof[/caption]
"Gözalıcı renklere boyadığınız çürümüş ve grileşmiş dünyanızdan dışlayıp, tüm renkleri yasakladınız bana, ne gülünç!"
Ulrike Meinhof Kokent gazetensinde çalışırken[/caption]
1961 yılında bir komünist olan Klaus Rainer Röhl ile evlendi. Bu evlilikten Bettina ve Regine adlı ikizleri oldu. 1968 yılında, kocasının onu aldatması nedeniyle boşandı. Berlin’deki radikal solcuların arasına karıştı. Sol kanadın kullandığı sıradan mücadele araçlarının etkisizliği nedeniyle hüsrana uğrayan Meinhof, 1970 yılında Andreas Baader’in (Almanya Kızıl Ordu Fraksiyonu'nun ileri gelen yöneticilerinden) hapishaneden kaçmasına yardım etti. Daha sonra kimi soygunlarda ve sanayi siteleriyle Amerikan askeri üslerinin bombalanması eylemlerinde rol aldı. Grup, Alman basını tarafından hemen “Baader-Meinhof Çetesi” olarak adlandırıldı. Meinhof şehir gerillası kavramı da dahil olmak üzere grubun ürettiği pek çok broşür ve manifestoyu kendisi kaleme aldı. Bunlar sıradan insanın sömürülmesi ve kapitalist sistemi suçlayan yazılardı. 1972 yılında Langenhagen’de yakalandığında, ön duruşmalarda 8 yıl cezaya çarptırıldı. Cezaevinde polisler tarafından şiddetli psikolojik işkenceye maruz kaldı.
"Bir akvaryumda yelpaze yüzgeçlerini kaybetmiş, sessizlikte batmamaya çalışan bir Japon balığı gibi çekingenim. Sürekli olarak kusma duygusu hissediyorum. Beynim, odaya süzülen ışığın boşluğunda kafatasımdan kopuyor. Çamaşır makinesindeki deterjan köpükleri gibi yükselen tozların hepsi üzerimde: Onları temizliyorum, yan yana diziyorum… Yeniden üzerime yapışıyorlar… Yoo, hayır! Hayır! Onları durdurmalıyım. Beni delirtmeyi başaramayacaksınız… Düşünmeliyim! Düşünmek! İşte düşünüyorum: Sizi, bu akvaryumun kristal camına burnunuzu ezerek dayamış ve beni hapsetmiş olmanın ilginçliğini izlerken görüyorum. Gösteriye bayılıyorsunuz… Direnç göstermemden korkuyorsunuz… Benim gibi olan diğerlerinin, işçilerin ve yoldaşlarımın tasarladığınız güzel dünyanızı bozmanın arayışında olduklarından korkuyorsunuz."
Ulrike Meinhof Cezaevinde[/caption]
"Hukuk devletinin patronları, bu nedenle beni yok etmeye karar verdiniz. Kutsal yasalarınıza boyun eğildiği sürece yasalarını herkes için eşittir. Kadının özgürlük ve eşitliğini en üst düzeylere eriştirdiniz; gerçekten bir kadın olarak beni bir erkek gibi cezalandırdınız. Size teşekkür ederim. Beni cezaevinden daha berbat bir yere koyarak ödüllendirdiniz. Morgdan da soğuk ve aseptik bir yerde ve “duyu organlarımı körelterek” bana işkencelerin en büyüğünü yaptınız. Yani deyim yerindeyse, beni sessiz bir hücreye gömmüş oldunuz."
Dario Fo - Franca Rame, Ben Ulrike, Bağırıyorum
Oyun yazarı, yönetmen, oyuncu, sahne tasarımcısı Dario Fo'nun gerçek bir hikayeden yola çıkarak yazmış olduğu "Ben Ulrike, Bağırıyorum" oyununun kahramanı Ulrike Meinhof'tan bahsedeceğiz. Bildiğimiz üzere Dario Fo, muhalif, komünist ve ciddi bir kadın hakları savunucusuydu. Karısı Franca Rame ile İtalya Devlet Radyosu RAI’ye yaptıkları programın içeriğini işçi sorunlarına ve ezen-ezilen eksenine iyice kaydırsalar da bu onlara yeterli gelmedi. Dozajı arttırdıkları noktada da radyoda program yapmaları yasaklandı ve oldukça fazla baskı, şiddet ve sansüre maruz kaldılar. Ama bu zor zamanlarda da tiyatro yapmaya devam ettiler. 70’lerin sonlarından itibaren, işçi sınıfı mücadelesindeki düşüş ve demoralizasyonla birlikte, yine bir sorgulama sürecine giren ikili, kadının sosyal hayatta uğradığı haksızlıklar üzerine eğilmeye karar verirler. Böylece Franca Rame ile birlikte "Kadın Oyunları" adını verdikleri kitabın temelleri atılmaya başlanır. Çünkü bu meselede yol kat edebilmenin imkansızlığını görmüşler ve yazmanın en büyük çığlık olduğunu kararlaştırmışlardır. Kadın Oyunları'nda politiklikten kaçınarak günlük hayatta gördüğümüz, sesimizi çıkarmadan yolumuza devam ettiğimiz trajik durumları konu alırlar. Bunu yaparken de oldukça saydam bir dil kullanmaya özen gösterirler. Sorunları ikinci bir ağızdan anlatmanın yanında kendileri de anlatırlar. Konuyu ele alırken bütün mahkeme ve sorgu tutanakları, mağdurların ifadeleri, mektuplar incelenerek yazılar kaleme alır ve okuyucuya-izleyiciye bir yorum hakkı bırakmazlar. Olaylar net ve tüm çıplaklığıyla gözler önündedir. Kadın Oyunlarının tamamı komedi olarak işlenmez. Ben Ulrike Bağırıyorum'da dramatik yapıdaki oyunlardan biridir.Ulrike Meinhof
[caption id="attachment_81451" align="aligncenter" width="500"] Ulrike Meinhof[/caption]
"Gözalıcı renklere boyadığınız çürümüş ve grileşmiş dünyanızdan dışlayıp, tüm renkleri yasakladınız bana, ne gülünç!"
-Dario Fo - Franca Rame, Ben Ulrike, Bağırıyorum
Alman devrimci ve gazeteci Ulrike Marie Meinhof, 7 Ekim 1934 yılında Oldenburg’da doğdu. Ünlü bir gazeteci, iki çocuk annesiydi. Devrimci düşüncesinin temelini oluşturan olaylar kucağına doğduğu Nazizmin bir sonucuydu. Ulrike, öğrenci dergisi olarak çıkan, sonraları yayın politikasını değiştirerek geniş bir okuyucu kitlesine ulaşan Konkret dergisinde gazeteciliğe başladı ve 1961 tarihinde sorumlu başyazarlığa getirildi. [caption id="attachment_84647" align="aligncenter" width="665"] Ulrike Meinhof Kokent gazetensinde çalışırken[/caption]
1961 yılında bir komünist olan Klaus Rainer Röhl ile evlendi. Bu evlilikten Bettina ve Regine adlı ikizleri oldu. 1968 yılında, kocasının onu aldatması nedeniyle boşandı. Berlin’deki radikal solcuların arasına karıştı. Sol kanadın kullandığı sıradan mücadele araçlarının etkisizliği nedeniyle hüsrana uğrayan Meinhof, 1970 yılında Andreas Baader’in (Almanya Kızıl Ordu Fraksiyonu'nun ileri gelen yöneticilerinden) hapishaneden kaçmasına yardım etti. Daha sonra kimi soygunlarda ve sanayi siteleriyle Amerikan askeri üslerinin bombalanması eylemlerinde rol aldı. Grup, Alman basını tarafından hemen “Baader-Meinhof Çetesi” olarak adlandırıldı. Meinhof şehir gerillası kavramı da dahil olmak üzere grubun ürettiği pek çok broşür ve manifestoyu kendisi kaleme aldı. Bunlar sıradan insanın sömürülmesi ve kapitalist sistemi suçlayan yazılardı. 1972 yılında Langenhagen’de yakalandığında, ön duruşmalarda 8 yıl cezaya çarptırıldı. Cezaevinde polisler tarafından şiddetli psikolojik işkenceye maruz kaldı.
"Bir akvaryumda yelpaze yüzgeçlerini kaybetmiş, sessizlikte batmamaya çalışan bir Japon balığı gibi çekingenim. Sürekli olarak kusma duygusu hissediyorum. Beynim, odaya süzülen ışığın boşluğunda kafatasımdan kopuyor. Çamaşır makinesindeki deterjan köpükleri gibi yükselen tozların hepsi üzerimde: Onları temizliyorum, yan yana diziyorum… Yeniden üzerime yapışıyorlar… Yoo, hayır! Hayır! Onları durdurmalıyım. Beni delirtmeyi başaramayacaksınız… Düşünmeliyim! Düşünmek! İşte düşünüyorum: Sizi, bu akvaryumun kristal camına burnunuzu ezerek dayamış ve beni hapsetmiş olmanın ilginçliğini izlerken görüyorum. Gösteriye bayılıyorsunuz… Direnç göstermemden korkuyorsunuz… Benim gibi olan diğerlerinin, işçilerin ve yoldaşlarımın tasarladığınız güzel dünyanızı bozmanın arayışında olduklarından korkuyorsunuz."
Dario Fo - Ben Ulrike, Bağırıyorum
Günlerce yemek yemeyerek çok zayıflamıştı. Cezaevindeki paranoyaklığı arttıkça Andreas Baader’le arası açılmış ve Andreas duruşmalara katılmamıştır. Günlüğünde ise bugünleri şöyle özetler: "Artık yaptıklarımı savunacak takatim, düşüncem, düşünecek bir şeyim kalmadı." Ve kendisine ömür boyu hapis cezası veren duruşmaların devam ettiği sırada, 9 Mayıs 1976’da JVA Stuttgart-Stammheim’daki hücresinde ölü bulunur. Kendisini bir havlu ile, hücresindeki pencerenin parmaklıklarına asarak öldüğü bildirilir. Ancak uluslararası bir araştırma komisyonu bu konuda incelemeler yapmıştır. Kendisini astığı iddia edilen havlu ile yapılan denemelerde, bunun bir insanı taşıyamayacağı ve hemen koptuğu belirlenmiştir. Yani Ulrike’nin kendini o havluyla asabilmesi mümkün değildir. Doktorların araştırmaları sonucunda Ulrike’nin boynunun asılmadan önce kırılmış olduğu ortaya çıkmıştır. 2002 yılında, Meinhof’un beyninin ailesinin izni olmadan kafatasından çıkarıldığı ve üzerinde çalışmalar yapıldığı ortaya çıkarıldı. Magdeburg Üniversitesi’nden Bernhard Bogerts 1960’larda Meinhof’un beynine yapılan bir ameliyat sonucu terörist yapıldığı gibi bir iddiada bulunmuştur. [caption id="attachment_81449" align="aligncenter" width="1024"] Ulrike Meinhof Cezaevinde[/caption]
"Hukuk devletinin patronları, bu nedenle beni yok etmeye karar verdiniz. Kutsal yasalarınıza boyun eğildiği sürece yasalarını herkes için eşittir. Kadının özgürlük ve eşitliğini en üst düzeylere eriştirdiniz; gerçekten bir kadın olarak beni bir erkek gibi cezalandırdınız. Size teşekkür ederim. Beni cezaevinden daha berbat bir yere koyarak ödüllendirdiniz. Morgdan da soğuk ve aseptik bir yerde ve “duyu organlarımı körelterek” bana işkencelerin en büyüğünü yaptınız. Yani deyim yerindeyse, beni sessiz bir hücreye gömmüş oldunuz."
Dario Fo, Ben Ulrike, Bağırıyorum
Kaynakça: 1 Kadın Oyunları, Dario Fo - Franca Rame, Açılım Yayınları
Yorum Bırakın