Fakat biz insanız varlığımızın doğal süreci soyut düşünmemizi engelliyor içinde yaşadığımız hayat bize bazı sorumluluklar yüklüyor bunları gerçekleştirmek için bütün benliğimizle çabalamamızı bekliyor. Oysa gerçek hayattaki rollerimizden sıyrılsak ve yalnızca onu arasak O: sadece bir yaratan değil her şeyin cevabı nereden geldik, nereye gideceğiz, ne için geldik ya da geldik mi ? belki de hep buradaydık bunları yalnızca bilimle bulamayız çünkü bilim rasyoneldir olasılıkları değerlendirmek konusunda yetersizdir bilime göre biyolojik anne ve babamızın çiftleşmesi sonucu oluşan bir hücrenin gelişip karmaşıklaşması sistemler oluşturmasıyız. Ama bundan fazlası olduğumuza inanıyorum. Tanrı varsa eğer (ki ben öyle olmasını umuyorum) bize kendinden parçalar verdi: Merhamet , dürüstlük ,hoşgörü bağışlama dürtüsü ,adalet, kin, öfke, nefret ,ego… Bu özelliklerin hepsinin en güzel temsilcisi o  büyük kitaplar hep olumlu özelliklerden bahseder lakin ben bu olumsuz yönleri bile ondan daha güzel temsil edecek bir varlık düşünemiyorum bizi kendi ruhunun sonsuz yansımasından var etmiş olması kulağa daha büyülü geliyor .Yoksa bile zamanın bilinmeyen bir döneminde patlyan küçük bir atomun parçalarıyız bu da tanrımızı o atom, bizi de onun parçaları yapar. Nasıl olurda bilinçsiz bir atom bize his ve bilinç verdi? Dinler bizi yaratanın emir ve yasaklarına uymazsak tanrının bizi cezalandıracağınıı söylerler oysa bize en büyük cezayı ebedi bir hiçlikle başlayan ve ebedi bir hiçlikle bitecek var olma süreci yaşatarak vermiyor mu?