Daha önce Renoir'in Tekne Gezisinde Öğle Yemeği adlı tablosuna konuk olduğunu anlattığımız Gustave Caillebotte (1848-1894), Renoir ve diğer arkadaşları gibi empresyonist olarak bilinmektedir. Ancak Caillebotte, bu akımın temsilcileri arasında kendine has bir üslup kullanarak varlığını sürdürmüştür. İzlenimci diğer sanatçılara göre Gerçekçilik akımına daha yakın konumda eserler üretmiştir. Sanatçı, Paris Caddesi; Yağmurlu Bir Gün adlı bu eserini de, farklı üslubuna uygun olarak tasarlamıştır.
Sanatçının bu eseri, diğer İzlenimci ressamlarla beraber 1877 yılında açtıkları ilk sergide yer aldıktan sonra ilgileri üzerine toplamayı başarmıştır. Diğer İzlenimci resimlerde görülen serbest fırça darbeleri ve dağınık dokunun aksine, Caillebotte bu eserinde daha belirgin ve tutarlı bir doku oluşturmuştur.
[caption id="attachment_134586" align="aligncenter" width="500"]
Place de Dublin'in günümüzdeki görüntüsü[/caption]
Resme göre havanın kapalı ve bulutlu olduğu bir günde, Paris'te bulunan Place de Dublin'e doğru bakmaktayız. Caillebotte bu manzarayı bizlere anlatmak için oldukça isabetli bir nokta seçerek perspektifi sonuna kadar kullanmıştır.
Paris'in modern kent yaşantısını gördüğümüz bu manzara aynı zamanda bizlere, 1853 ile 1870 yılları arasında Napolyon tarafından görevlendirilen Baron Hausmann'ın yaptığı şehir düzenlemesi hakkında da fikir vermektedir. Paris'in yeniden yapılandırılmasında büyük rol oynayan Hausmann, adeta şehre yeni bir çehre kazandırmıştır.
Caddenin ardından resimdeki figürlere yönelecek olursak; çoğunun şık ve temiz giyimli olduğu görülmektedir. Havanın durumuna uygun olarak figürlerin koyu renkli kıyafetler tercih ettiğini ve şemsiyeleriyle farklı yönlere doğru ilerlediklerini görüyoruz. Resimde ışık ve fırçanın izlenimci kullanımının aksine keskin hatlı figürler ve net bir görüntü bulunmaktadır. Havanın sarı ve gri tonları ile yerdeki taşların arasından süzülen suyun yansıması titrek hamlelerle değil, belirgin hatlarla anlatılmıştır.
Bu şık giyimli kişilerin ardında resmin sağ arka tarafında, merdiven taşıyan bir erkek ve şemsiyesini açmak üzere olan bir kadın figür gözümüze çarpıyor. Kıyafetleri odak noktasındaki insanların kıyafetlerinden oldukça farklı. Bu durum bize, poz veren şık giyimli bir kalabalıktan ziyade her tür sınıftan insanın bir araya geldiği bir ana şahit olduğumuzu anlatıyor. Farklı sınıflara mensup tüm bu insanlar, aynı caddede bulunmalarına rağmen bir etkileşim içinde değiller. Yani bu sıradan bir şehir karmaşası.
Resmi dikkatlice incelediğimizde dört parçaya ayrıldığını görüyoruz. Dikeyde yeşil sokak lambasıyla ayrılan görüntü, kadının ağzının olduğu hizadan da yatay olarak bölünmektedir. Asimetrik bir yapı olmasına karşın bu bölmeler bize bir düzen olduğunu anlatıyor.
Resim sanatına olan ilgisinin dışında aynı zamanda fotoğrafçılığa da meraklı olan Caillebotte, eserlerinde bu bakış açısını da kullanmıştır. Perspektifin daralan açısı ve resmin asimetrik düzeni bize bir fotoğraf kalitesine ulaşmaya çalıştığını anlatıyor gibi.
Tüm bunlar resmin yapıldığı 1877 yılı için oldukça ileri görüşlü ve radikal hamleler. Caillebotte zengin bir aileden geldiği için resmi hiçbir zaman kazanç kaynağı olarak görmemiştir. Bu durum haliyle bu cesur adımları atması için gereken elverişli ortamı sağlamıştır.
Caillebotte'nin, diğer İzlenimci ressamların eserlerini toplayarak oluşturduğu arşivi genç yaştaki ölümünün ardından Fransa'da bulunan Orsay Müzesi'ne bırakılmıştır.
212.2 x 276.2 cm boyutlarındaki bu eseri ise; günümüzde Chicago Sanat Enstitüsü'nde sergilenmektedir.
Kaynak: 1, 2, 3,
Sanatçının bu eseri, diğer İzlenimci ressamlarla beraber 1877 yılında açtıkları ilk sergide yer aldıktan sonra ilgileri üzerine toplamayı başarmıştır. Diğer İzlenimci resimlerde görülen serbest fırça darbeleri ve dağınık dokunun aksine, Caillebotte bu eserinde daha belirgin ve tutarlı bir doku oluşturmuştur.
[caption id="attachment_134586" align="aligncenter" width="500"] Place de Dublin'in günümüzdeki görüntüsü[/caption]
Resme göre havanın kapalı ve bulutlu olduğu bir günde, Paris'te bulunan Place de Dublin'e doğru bakmaktayız. Caillebotte bu manzarayı bizlere anlatmak için oldukça isabetli bir nokta seçerek perspektifi sonuna kadar kullanmıştır.
Paris'in modern kent yaşantısını gördüğümüz bu manzara aynı zamanda bizlere, 1853 ile 1870 yılları arasında Napolyon tarafından görevlendirilen Baron Hausmann'ın yaptığı şehir düzenlemesi hakkında da fikir vermektedir. Paris'in yeniden yapılandırılmasında büyük rol oynayan Hausmann, adeta şehre yeni bir çehre kazandırmıştır.
Caddenin ardından resimdeki figürlere yönelecek olursak; çoğunun şık ve temiz giyimli olduğu görülmektedir. Havanın durumuna uygun olarak figürlerin koyu renkli kıyafetler tercih ettiğini ve şemsiyeleriyle farklı yönlere doğru ilerlediklerini görüyoruz. Resimde ışık ve fırçanın izlenimci kullanımının aksine keskin hatlı figürler ve net bir görüntü bulunmaktadır. Havanın sarı ve gri tonları ile yerdeki taşların arasından süzülen suyun yansıması titrek hamlelerle değil, belirgin hatlarla anlatılmıştır.
Bu şık giyimli kişilerin ardında resmin sağ arka tarafında, merdiven taşıyan bir erkek ve şemsiyesini açmak üzere olan bir kadın figür gözümüze çarpıyor. Kıyafetleri odak noktasındaki insanların kıyafetlerinden oldukça farklı. Bu durum bize, poz veren şık giyimli bir kalabalıktan ziyade her tür sınıftan insanın bir araya geldiği bir ana şahit olduğumuzu anlatıyor. Farklı sınıflara mensup tüm bu insanlar, aynı caddede bulunmalarına rağmen bir etkileşim içinde değiller. Yani bu sıradan bir şehir karmaşası.
Resmi dikkatlice incelediğimizde dört parçaya ayrıldığını görüyoruz. Dikeyde yeşil sokak lambasıyla ayrılan görüntü, kadının ağzının olduğu hizadan da yatay olarak bölünmektedir. Asimetrik bir yapı olmasına karşın bu bölmeler bize bir düzen olduğunu anlatıyor.
Resim sanatına olan ilgisinin dışında aynı zamanda fotoğrafçılığa da meraklı olan Caillebotte, eserlerinde bu bakış açısını da kullanmıştır. Perspektifin daralan açısı ve resmin asimetrik düzeni bize bir fotoğraf kalitesine ulaşmaya çalıştığını anlatıyor gibi.
Tüm bunlar resmin yapıldığı 1877 yılı için oldukça ileri görüşlü ve radikal hamleler. Caillebotte zengin bir aileden geldiği için resmi hiçbir zaman kazanç kaynağı olarak görmemiştir. Bu durum haliyle bu cesur adımları atması için gereken elverişli ortamı sağlamıştır.
Caillebotte'nin, diğer İzlenimci ressamların eserlerini toplayarak oluşturduğu arşivi genç yaştaki ölümünün ardından Fransa'da bulunan Orsay Müzesi'ne bırakılmıştır.
212.2 x 276.2 cm boyutlarındaki bu eseri ise; günümüzde Chicago Sanat Enstitüsü'nde sergilenmektedir.
Kaynak: 1, 2, 3,
Yorum Bırakın