"Birçok tiyatro oyununu sahneye konulmadan önce okudum, ilk ben izledim. Bu beni çok heyecanlandırdı. Beni tiyatro afişi yapmaya yönelten Muhsin Ertuğrul, Yıldız ve Müşfik Kenter'in oynadıkları 'Salıncakta İki Kişi' oyununun afişini yapmamı istedi."

16 Mart 1931 yılında Üsküdar'da doğan sanatçının ailesi son Osmanlı dönemine tanıklık eder. Yaşayan hiçbir akrabası olmayan, babasını ise küçük yaşta kaybetmiş bir çocuktur. Babasının vefatıyla birlikte sıkıntılı dönemler yaşamaya başlarlar. Bu, yıllar sonra silik bir anı gibi dökülür fikrinden; "Duvardaki o pandüllü saatin gittiğini ve saatin izinin duvarda kaldığını, bunun bana bir hüzün verdiğini anımsıyorum." Kadıköy Halkevi'nde ciltçilik kursuna gider. Derslerine de arkadaşlarıyla burada çalışır. Ortaokulu bitirir - kötü bir öğrenci olduğunu da dile getirir her zaman. Resim hocası Balıkçı Saim'in de yönlendirmesi ve ısrarlarıyla Güzel Sanatlar Akademisi Süsleme Sanatları bölümüne girer. [caption id="attachment_49876" align="aligncenter" width="906"] KUzgun Acar, Mengü Ertel, Aloş Germaner[/caption] İlerleyen yıllarda 1950'lerde Türkiye'deki afiş tasarımları için; "Temiz, lekesiz fonlar sürmek, trilinle düzgün çizgiler çekmek, yazıları kopya edip yazmak keramet sayılırdı. Beyin değil, bilek gücü gerekliydi iyi bir afişçi sayılabilmek için." der. Akademi'deki ilk zamanlarında Kuzgun Acar ve Ali Teoman Germaner ile sıkı dostluklar kurar. Beyoğlu'nun müdavimi olurlar. Akademiden çok Beyoğlu'ndaki entelektüel çevrenin hayatına, sanatına katkısı olduğunu dile getirir. [caption id="attachment_49877" align="aligncenter" width="600"] Kuzgun Acar, Halim Şefik, Mengü Ertel, Aloş Germaner, Güzin Germaner, Murat Ertel, Ülfet Ertel[/caption] Muhsin Ertuğrul'un kurduğu Küçük Sahne'de çalışmak için bir fırsat yakalar. Önce marangoz Yakup'un, daha sonra dekoratör Kurt Hellenger'in yanına verilir. Aynı zamanlarda hocası Ahmet Hamdi Tanpınar'ın kendisini Adalet Cimcöz ile tanıştırmasıyla birlikte bir kapı daha açılır Ertel'in sanat hayatında ve tüm yaşamında. Türkiye'nin ilk uzun süreli galerisi olan Maya Sanat Galeri'sinin sahibidir Cimcöz. [caption id="attachment_49868" align="aligncenter" width="597"] Tarık Temel, Ahmet Hamdi Tanpınar, Nuri İyem, İlhan Şevket -Maya Sanat Galerisi[/caption] Anılarında Adalet Cimcöz ve Maya Sanat Galerisi'nin kendisine sağladığı katkıyı şu kelimlerle ifade eder; "Sait Faik'i tanıdığımı anımsıyorum. Elini sıkarken dizlerimin titrediğini hissediyordum. Ahmet Hamdi Tanpınar, Bedri Rahmi devamlı oradaydılar. Şairler ceplerinde şiirleriyle gelir, en yeni şiirlerini okurlardı. Bir Edip Cansever'i, bir Cemal Süreya'yı, bir Bedri Rahmi'yi dinlersiniz." 1953 yılında San Organizasyon isimli reklam ajansını kurar. 1959 yılında bu alanı grafik tasarım atölyesine dönüştürerek San Grafik olarak değiştirir. 1969'da ilk tiyatro afişleri sergisini İstanbul’da Türk-Alman Kültür Merkezi’nde açar. 1974 yılında Cannes Film Şenliği Afiş Yarışmasında “Juri Özel Ödülü” nü alır. 1975 yılında Chaillot Sarayı’nda, 30’dan fazla ülkenin katıldığı 1. Uluslararası Sinema Festivali film afişleri yarışmasında Carl Dreyer’in “Jeanne d’Arc’ın Çilesi” filmi için yaptığı afişle büyük ödülüne layık görülür. [caption id="attachment_49894" align="aligncenter" width="793"] Jean D'arc'ın Çilesi[/caption]   [caption id="attachment_49895" align="aligncenter" width="901"] Aslan Asker Şvayk oyunu için afiş, Arena Tiyatrosu, 1966[/caption] [caption id="attachment_49896" align="aligncenter" width="651"] "Muhsin Ertuğrul 100 yaşında" etkinliği için logo 1992[/caption] [caption id="attachment_49897" align="aligncenter" width="712"] Sevil Berberi operası için afiş, İstanbul Devlet Opera ve Balesi, 1973[/caption] [caption id="attachment_49898" align="aligncenter" width="807"] 1. İstanbul Festivali için duyuru afişi, 1972[/caption] [caption id="attachment_49899" align="aligncenter" width="800"] Keşanlı Ali Destanı, Devlet Tiyatroları, 1984[/caption] [caption id="attachment_49901" align="aligncenter" width="817"] Übü oyunu için afiş, ayrıntı, 1966[/caption] [caption id="attachment_49903" align="aligncenter" width="896"] T.C. Kültür Bakanlığı için logo, 1989[/caption]   Muhsin Ertuğrul’un ölmeden önce Mengü’ye söylediği sözlerle bitirelim yazımızı: “Herkes bir şey sever, o kara sevda uğruna ölür. Ne mutlu bu aşağılık ortamda sevecek güzel bir şey bulana. Onun için oğlum Mengü, sen bu yolda yürü.” Kaynaklar:1, BEKTAŞ, Dilek, Yaşamı ve Yapıtlarıyla Mengü Ertel