keşke ben de sevilseydim

birinin kalbinde yer etseydim

ümitsiz ve bir başına hissini

etrafımdaki bir sürü insan varken

bırakıp yalnızlıktan kurtulsaydım

anlatamadım kendimi

anlatmaktan çekindim 

bazense korktum 

korkum başkasına değildi kendimeydi

kendime açıklayamadığım onlarca şey

kabullenemediğim

çoğuyula yüzlüşmekten bile korktuğum

hiç gün yüzüne taşımadığım benliklerim

beni yaratan şeyleri gizlemek

her daim kendini gizlemek 

bir ömür boyu örtünün altında yaşamaktan bile beter

kabullenilmedim 

ve ben de kendimi kabullenmedim

debelendim durdum kendime anlatmadım beni

beni bilmez kimse

çünkü ben bile bilmem beni

ömrüm hep böyle mi gider bilmem

daha gencim derken bile çeyrek asrı devirmek üzereyken ömür denilen kısacık mühleti de zamandan saymam insanoğlunun kendini avutmasıdır

doğdum biraz yaşayıp gebereceğim 

ancak kendimi bile bilmediğim bir dünyaya öleceğim.